Εάν υιοθετείτο η θέση της ΕΔΕΚ σήμερα θα είχαμε τον Συνεργατισμό να βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο κυπριακών κεφαλαίων και την ίδια στιγμή θα είχαν εξυπηρετηθεί αρκετές χιλιάδες κύπριοι δανειολήπτες μέσα από τη σωστή και την κοινωνική εξυπηρέτηση των δανείων τους

Για ακόμα μια φορά η Κύπρος βρίσκεται με αρνητικό πρόσημο στην πρωτοπορία των οικονομικών δεδομένων παγκόσμια.

Ο φορολογούμενος πολίτης θα κληθεί και πάλι να καταβάλει ένα τεράστιο ποσό το οποίο θα πλησιάσει τα 4,5 δις ευρώ για να ιδιωτικοποιηθεί ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, ουσιαστικά το τελευταίο κυπριακών συμφερόντων χρηματοπιστωτικό ίδρυμα στην Κύπρο, μια χώρα που το 2013 η συντριπτική πλειοψηφία του χρηματοπιστωτικού τομέα βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο κυπριακών κεφαλαίων. Σήμερα τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο ξένων κεφαλαίων.

Αν συναθροίσουμε μπροστά σε αυτή την κατάσταση το 1,8 δις που κατέβαλε ο φορολογούμενος πολίτης για την κρατικοποίηση και στη συνέχεια τη διάλυση της Λαϊκής, τα 10 και πλέον δις τα οποία κόστισαν στον φορολογούμενο πολίτη η κρίση του τραπεζικού συστήματος μέσα από τις καταχρήσεις, την κακοδιαχείριση που υπήρξε με απουσία δυστυχώς εποπτικού ελέγχου, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι δυστυχώς τα πράγματα δεν οδεύουν στη σωστή κατεύθυνση.

Λυπούμαστε πραγματικά για το γεγονός ότι πέντε σχεδόν χρόνια μετά από την κρίση της οικονομίας με πρωταγωνιστή το χρηματοπιστωτικό τομέα δεν υπήρξε μέχρι στιγμής καμία προσαγωγή υπευθύνων, είτε στη δικαιοσύνη είτε ακόμα και στο επίπεδο της ανάληψης πολιτικών ευθυνών.

Λυπούμαστε να παρατηρήσουμε πως σήμερα και πάλι η κυβέρνηση θα δώσει ένα σημαντικό ποσό για την ιδιωτικοποίηση του Συνεργατισμού αλλά δεν διέθεσε πολύ μικρότερα ποσά της τάξης ενδεχομένως λιγότερο του μισού δις για να έχει τον έλεγχο των δύο μεγαλύτερων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της χώρας μας, την Τράπεζα Κύπρου και την Ελληνική.

Την ίδια στιγμή ενώ καταβάλλονται όλα αυτά τα ποσά εξακολουθούν να παραμένουν σε εκκρεμότητα τα θέματα αποζημίωσης των κατόχων αξιογράφων κάτι το οποίο υπάρχει και ως πρόνοια στο Μνημόνιο που υπογράφτηκε με την Τρόικα το 2013, αλλά και των κουρεμένων καταθετών.

Ευχόμαστε και ελπίζουμε ότι τελικά αυτά τα φαινόμενα θα είναι τα τελευταία που συμβαίνουν στην πατρίδα μας. Ο λαός δεν μπορεί πια να δεχθεί πρόσθετα οικονομικά βάρη.

Έχει φτάσει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση. Ως εκ τούτου λοιπόν η κυβέρνηση αλλά και τα κόμματα οφείλουμε, πια, στο πλαίσιο μιας στενής, σωστής και ουσιαστικής συνεργασίας να δρομολογήσουμε άλλες διαδικασίες όσον αφορά τη διαχείριση αυτών των ζητημάτων.

Λυπούμαστε πραγματικά να παρατηρήσουμε ότι οι θέσεις της ΕΔΕΚ όπως αυτές είχαν διατυπωθεί για πρώτη φορά το 2008 για τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την ασυδοσία που επικρατούσε στον τραπεζικό τομέα, έχουν επιβεβαιωθεί. Όπως επίσης και αν η κυβέρνηση το 2013 υιοθετούσε τη θέση της ΕΔΕΚ για το πώς θα έπρεπε να επιλύσει τότε το πρόβλημα ρευστότητας του Συνεργατισμού.

Σήμερα θα είχαμε το Συνεργατισμό να βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο κυπριακών κεφαλαίων και την ίδια στιγμή θα είχαν εξυπηρετηθεί αρκετές χιλιάδες κύπριοι δανειολήπτες μέσα από τη σωστή και με κοινωνική ευαισθησία εξυπηρέτηση των δανείων τους.

Λευκωσία, 15 Ιουνίου 2018