Μισός αιώνας από το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 και την τουρκική κατοχή του 37% της πατρίδας-μας, τον εκτοπισμό 200 χιλ. , την εκτέλεση χιλιάδων συμπατριωτών-μας και το δράμα εκατοντάδων οικογενειών για τους αγνοούμενους συγγενείς-τους να συνεχίζεται. Δύο γεγονότα ολετήρες στη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας-μας. Μισό αιώνα ο λαός-μας να βιώνει τις συνέπειες της προδοσίας και τον κίνδυνο για φυσική, εθνική και θρησκευτική επιβίωση να ελλοχεύει, λόγω της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας.
Σε στιγμές καθοριστικές για το μέλλον του κυπριακού ελληνισμού, σε στιγμές εθνικών και πολιτικών κινδύνων, η ιστορική αυτογνωσία επιβάλλεται, αποτελεί βασικό στοιχείο επιβίωσης.
Η απόδοση φόρου τιμής στους αγωνιστές της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, τους μάρτυρες της δημοκρατικής αντίστασης ενάντια στην συνταγματική εκτροπή και την εισβολή της Τουρκίας που κάποιοι εκτός Κύπρου, δυστυχώς και κάποιοι εντός, συστηματικά μεθόδευσαν, αποτελεί επιτακτική αναγκαιότητα.
Αποτελεί αναβάπτισμα στα αγωνιστικά νάματα, χαλυβδώνει την πίστη και ενδυναμώνει την πεποίθησή-μας να παραμείνουμε και σήμερα σταθεροί και αμετακίνητοι πρωταγωνιστές στην αντιμετώπιση των νέων κινδύνων που αντιμετωπίζει η πατρίδα-μας. Να θωρακίσουμε την κρατική-μας υπόσταση και να διασφαλίσουμε ένα ασφαλές μέλλον στις νέες γενιές.
Όταν οι γνωστοί ΝΑΤΟικοί κύκλοι με συμμάχους τη στρατιωτική χούντα αλλά και τους γνωστούς πολιτικούς κύκλους των Αθηνών, αξιοποιούσαν κύπριους συνοδοιπόρους για να υπονομεύσουν την κρατική-μας υπόσταση, κάποιοι γνωστοί και άγνωστοι μετατράπηκαν σε φύλακα άγγελο της προάσπισης της αξιοπρέπειας και της εθνικής επιβίωσης του λαού-μας.
Και εμείς πιστοί και ταπεινοί προσκυνητές βρισκόμαστε για ακόμα μια χρονιά σε ένα συναπάντημα μνήμης, για να τιμήσουμε αυτούς που όρθωσαν το ανάστημά-τους ενάντια στην προδοσία. Για ακόμα μια χρονιά να μνημονεύσουμε τους ηρωικούς συναγωνιστές-μας που θυσίασαν τη ζωή-τους και να τιμήσουμε αυτούς που αντιστάθηκαν στη χούντα των Αθηνών, την εγκληματική οργάνωση της ΕΟΚΑ Β’, το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και την τουρκική εισβολή της 20ης Ιουλίου.
Η 15η και η 20η Ιουλίου 1974 ήταν οι δύο φάσεις του ίδιου εγκληματικού σχεδίου. Ήταν το αποκορύφωμα μιας 10ετούς συνομωσίας η οποία άρχισε να υλοποιείται συστηματικά από το 1964, όταν η τουρκοανταρσία του Δεκεμβρίου του 1963 απότυχε να καταλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Αποσκοπούσε στην πραξικοπηματική ανατροπή του Αρχ. Μακαρίου, την κατάλυση του κράτους και την επιβολή της διχοτόμησης. Γι’ αυτό και όλα τα σχέδια που εκπονήθηκαν την περίοδο 1965-1974 δεν αφορούσαν απλά δολοφονία του Αρχ. Μακαρίου, αλλά ήταν συνδυασμένα και με πραξικόπημα ώστε να δοθεί η δικαιολογία στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο, να καταλάβει εδάφη και να επιβληθεί η διχοτόμηση.
Η Αθήνα εκπόνησε τέσσερα σχέδια πραξικοπήματος για την ανατροπή του Αρχ. Μακαρίου και την κατάλυση της συνταγματικής νομιμότητας.
Το πρώτο την άνοιξη του 1965. Ματαιώθηκε μετά την παρέμβαση του Έλληνα Πρωθυπουργού
Το δεύτερο τον Μάρτιο του 1970 με την ονομασία «ΕΡΜΗΣ» και σε συνδυασμό με την δολοφονική απόπειρα στο ελικόπτερο
Το τρίτο τον Φεβρουάριο του 1972. Ματαιώθηκε όταν διέρρευσε η πληροφορία και
Το τέταρτο, το μοιραίο για την πατρίδα-μας τον Ιούλιο του 1974.
Τρία σχέδια πραξικοπήματος εκπόνησε και ο Γρίβας ως αρχηγός της παράνομης και εγκληματικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄.
- Το σχέδιο «ΣΦΕΝΔΟΝΗ» τον Δεκέμβριο του 1971
- Το σχέδιο «ΑΠΟΛΛΩΝ» τον Μάρτιο του 1972, και
- Το σχέδιο «ΝΙΚΗ» τον Ιούλιο του 1973
Σε αυτή την 10ετή προδοτική διαδρομή η ΕΔΕΚ με πρωταγωνιστή τον ηγέτη-της Β. Λυσσαρίδη στάθηκαν ισχυρό δημοκρατικό ανάχωμα. Αναμετρήθηκαν με τη συνομωσία και την παρανομία. Οργανωμένα και συντεταγμένα αντέδρασαν και αντιστάθηκαν με στόχο τη ματαίωσή-τους.
Το 1964 οι ηρωικοί Κοκκινοσκούφηδες απελευθέρωσαν τον Πενταδάκτυλο, ματαιώνοντας σε μεγάλο βαθμό τα σχέδια της Τουρκίας για την διαμόρφωση ενός τουρκικού προγεφυρώματος που να περιλαμβάνει τον Τ/Κ θύλακα Λευκωσίας – Κιόνελι – Αγύρτας και που θα επεκτεινόταν μέχρι τις ακτές της Κερύνειας.
Στα χρόνια της χουντικής συνομωσίας στήριξε αποφασιστικά και έμπρακτα τον Εθνάρχη Μακάριο, στο πρόσωπο του οποίου εκφραζόταν η δημοκρατία, η συνταγματική νομιμότητα και η κρατική κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και τις αντιστασιακές οργανώσεις στην Ελλάδα.
Στα χρόνια της παράνομης δράσης της ΕΟΚΑ Β΄ κατέβαλε βαρύ αλλά περήφανο φόρο αίματος. Ο κύκλος των δολοφονιών των στελεχών της ΕΔΕΚ άρχισε με τον Κόκο Φωτίου τον Απρίλιο του 1973 για να κλείσει με τον Δώρο Λοίζου στις 30 Αυγούστου 1974.
Το πρωινό της 15ης Ιουλίου η ΕΔΕΚ ήταν το μοναδικό κόμμα που οργανωμένα αντιστάθηκε στο προδοτικό πραξικόπημα. Οι ομάδες της ΕΔΕΚ αφού τη νύκτα της 14ης προς 15η Ιουλίου ενίσχυσαν τα τμήματα του Εφεδρικού για περιμετρικό έλεγχο των στρατοπέδων της Ε.Φ. στην περιοχή Λευκωσίας, με την έναρξη του πραξικοπήματος, συγκροτήθηκαν και αντιστάθηκαν στο άνοιγμα του Κολοκάση, στην Αρχιεπισκοπή, στο Καϊμακλί, στη Σολιά, ανατίναξαν το ξυλογέφυρο στο Τρόοδος για να παρεμποδίσουν την καταδίωξη του Αρχ. Μακαρίου, ώστε να φθάσει με ασφάλεια στη Μονή Κύκκου και στη συνέχεια στην Πάφο.
Στις 15 Αυγούστου του 1974 στη γνωστή σύσκεψη του Γραφείου Δημοσίων Πληροφοριών, ενώπιον των οπλοφόρων της ΕΟΚΑ Β΄, ο Β. Λυσσαρίδης με την ιστορική-του ομιλία απέτρεψε την παράδοση της πατρίδας-μας στα τουρκικά στρατεύματα και τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ήταν η απαίτηση της Τουρκίας για αποδοχή του σχεδίου Γκιουνές.
Στις 15 Αυγούστου τα όπλα της ΕΟΚΑ Β΄ σίγησαν. Το ίδιο όμως δεν έγινε και στις 30 Αυγούστου, όπου σε ενέδρα που στήθηκε επιχειρήθηκε η δολοφονία του Β. Λυσσαρίδη, για να σιγήσει η φωνή της πατριωτικής ευθύνης, να τερματιστεί η αντίσταση ενάντια στο μεταπραξικόπημα και η διεκδίκηση επανόδου στη συνταγματική νομιμότητα με την άμεση επιστροφή του νόμιμου Προέδρου Αρχ. Μακαρίου. Ο Β. Λυσσαρίδης επιβίωσε. Δολοφονήθηκε όμως ο Οργανωτικός Γραμματέας της Νεολαίας, ο ποιητής Δώρος Λοίζου.
Όπως ήταν φυσικό η Τουρκία αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, τα εγκληματικά λάθη και τις παραλείψεις αυτών που κυβερνούσαν την Ελλάδα και των συνοδοιπόρων-τους στην Κύπρο, για την προώθηση του δικού-της στόχου, την κατάληψη του 37% της εδαφικής επικράτειας της Κύπρου. Στόχο τον οποίο θεωρεί στρατηγικής σημασίας για να ελέγχει την ευαίσθητη περιοχή της Αν. Μεσογείου.
Η Τουρκία ποτέ δεν απέκρυψε τις προθέσεις-της. Όπως προκύπτει από επίσημα τουρκικά έγγραφα από τη δεκαετία του 1960 είχε ξεκαθαρίσει τους στόχους-της για διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την υιοθέτηση λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, μέσω της οποίας να μπορεί να ελέγχει ολόκληρη την Κύπρο.
Δεν είναι εξάλλου τυχαίες οι αναφορές Τούρκων αξιωματούχων ότι η Τουρκία θα πρέπει να ελέγχει την Κύπρο ακόμα και εάν δεν υπήρχε ούτε ένας Τ/Κύπριος. Τέλος, δεν είναι τυχαία η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας-μας, στον εναέριο χώρο αλλά και στα χωρικά ύδατα.
Η λύση ΔΔΟ είναι προϊόν της Βρετανο – τουρκικής συνεργασίας για την κατοχύρωση των γεωστρατηγικών συμφερόντων των δύο χωρών στην ευαίσθητη περιοχή της Μ. Ανατολής.
Η Τουρκία για πρώτη φορά πρότεινε τη λύση της ΔΔΟ τον Δεκέμβριο του 1964 με τις προτάσεις που έδωσε στον πρώτο μεσολαβητή των Η.Ε. Γκάλο Πλάζα, ο οποίος ουσιαστικά απέρριψε τις τουρκικές προτάσεις τονίζοντας ότι:
- Η υιοθέτησή-τους δεν θα λύσει ένα πρόβλημα αλλά θα διαλύσει ένα κράτος
- Είναι αντίθετες με τον Καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ και τη Διεθνή Συνθήκη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
- Είναι αδιανόητο τον 20ο αιώνα να παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και να επιβάλλεται εδαφικός και πληθυσμιακός διαχωρισμός
- Με την υιοθέτησή-τους η ανασφάλεια στην περιοχή θα είναι ακόμα μεγαλύτερη και το κράτος δεν θα είναι βιώσιμο.
Την πρόταση της ΔΔΟ η Τουρκία την επανάφερε στο τραπέζι των συνομιλιών κατά την συνάντηση του Έβρου τον Σεπτέμβριο του 1967, απορρίπτοντας τόσο τη διχοτόμηση όσο και την διπλή ένωση που είχε προτείνει η χούντα των Αθηνών. Πρότεινε μάλιστα 5ετή μεταβατική περίοδο για να ολοκληρωθεί η ανταλλαγή περιουσιών και πληθυσμού. Απαίτησε στην Τ/Κ περιοχή οι Ε/Κ να μην υπερβαίνουν το 10%.
Ενώ η ΔΔΟ ήταν η πάγια θέση της Τουρκίας τον Ιούνιο του 1989 το Εθνικό Συμβούλιο, με εξαίρεση την ΕΔΕΚ υιοθέτησε τη ΔΔΟ ως πρόταση αποδοχής για τη λύση του Κυπριακού. Πρόταση την οποία τον Ιούλιο του 1989 συμπεριέλαβε στην έκθεσή-του για την Κύπρο ο Γ.Γ. ΟΗΕ Ντε Γκουεγιάρ, για να καταστεί πρόνοια του ψηφίσματος 649 του Σ.Α. τον Μάρτιο του 1990.
Έκτοτε για κάποιους η τουρκο – βρετανικής έμπνευσης και προέλευσης λύση της ΔΔΟ έγινε λάβαρο του αγώνα για την επίλυση του Κυπριακού, με τη δικαιολογία ότι αποτελεί απόφαση του ΟΗΕ. Την ίδια όμως στιγμή αγνοούν όλες τις υπόλοιπες αποφάσεις. Σκόπιμα παραλείπουν να παραδεχτούν ότι υιοθέτησαν τη ΔΔΟ πριν ακόμα αυτή γίνει πρόνοια ψηφίσματος του Σ.Α. και ότι ουσιαστικά αυτοί άνοιξαν τον δρόμο για να υιοθετηθεί από το Σ.Α.
Επιπρόσθετα δεν σέβονται την ετυμηγορία του λαού, όπου με ένα συντριπτικό ποσοστό το 2004 απέρριψε το σχέδιο Ανάν, το οποίο αποτελούσε την πλήρη αποτύπωση της ΔΔΟ ως μορφή λύσης του Κυπριακού.
Η Τουρκία είναι προφανές ότι διαχρονικά επιχειρεί να αξιοποιήσει την ασαφή βάση των συνομιλιών, και την πρόθεση της πλευράς-μας για υποχωρήσεις και παραχωρήσεις για τη δημιουργία δήθεν θετικού κλίματος για τη λύση του Κυπριακού, για να κατοχυρώσει τις δικές-της διεκδικήσεις
- τη σύσταση ενός συνεταιριστικού κράτους
- τον γεωγραφικό διαχωρισμό εδάφους και πληθυσμού
- την αναγνώριση συνιστώντων κρατιδίων σε εθνοτική βάση και με εγγυημένη πλειοψηφία πληθυσμού και εδάφους
- τη διχοτόμηση της κυριαρχίας 50/50 μεταξύ Ε/Κυπρίων και Τ/Κυπρίων
- την παραμονή του κατάλοιπου εξουσίας στα συνιστώντα τμήματα
- την αριθμητική εξίσωση και το βέτο σε όλες τις αποφάσεις της κυβέρνησης
- την εκ περιτροπής προεδρία και
- τη μόνιμη παραβίαση πολιτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων της πλειοψηφίας του λαού
Η αποδοχή αυτών των προνοιών όχι μόνο δεν θα λύσει το Κυπριακό, αλλά θα διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, με σοβαρό κίνδυνο την ολική προσάρτηση της Κύπρου στην Τουρκία. Δεν είναι τυχαίο ότι ανάμεσα στους Τ/κύπριους ενισχύονται οι φωνές εναντίον της Διζωνικής και της αποδέσμευσης από την Τουρκία. Οφείλουμε αυτές τις φωνές να τις στηρίξουμε και να τις ενδυναμώσουμε μέσα από τη σωστή πολιτική που πρέπει να ακολουθήσουμε και όχι να τις απομονώνουμε.
Κάποιοι διατείνονται ότι η μη λύση δεν είναι λύση. Όμως την ίδια στιγμή πρέπει να τονίσουμε ότι η κακή λύση είναι διάλυση.
ήμερα μετά από 7 χρόνια αναστολής οποιασδήποτε διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού, βρισκόμαστε ενώπιον μιας νέας αμφιλεγόμενης προσπάθειας για επανέναρξη των συνομιλιών. Σε ποια βάση και με ποια διαδικασία; Θα επαναλάβουμε τη διαδικασία που από το 1976 επιχειρήσαμε 7 φορές και απέτυχε; Εάν την επαναλάβουμε είναι σίγουρο ότι θα πετύχει; Εάν αποτύχει ποια θα είναι η κατάληξη; Μήπως τα δύο κράτη; Το ένα δίπλα στο άλλο με ειρηνική συνύπαρξη όπως ζητούσε ο Ντενκτάς από τη δεκαετία του 1980;
Η χρεωκοπία αυτής της πολιτικής επιβεβαιώθηκε το 2017 στην 5μερή Διάσκεψη στο Grans Montana. Όσο κάποιοι αρνούνται να το παραδεχθούν για να δικαιολογήσουν την αποτυχία της πολιτικής-τους, οι κίνδυνοι γίνονται ακόμα μεγαλύτεροι. Να συνεχίσουμε, όπως διατείνονται, από εκεί που μείναμε στο Grans Montana. Πού μείναμε; Στην προκλητική δήλωση του τότε ΥΠΕΞ της Τουρκίας «οι Ε/Κ να ξεχάσουν το μηδέν εγγυήσεις και μηδέν στρατεύματα».
Μήπως να ξαναβάλουμε στο τραπέζι το πλαίσιο των 6 σημείων του Γ.Γ. το οποίο ουσιαστικά είναι αντίθετο με τον Καταστατικό Χάρτη, τις Αρχές αλλά και αποφάσεις του ΟΗΕ;
Οι ΕΔΕΚίτες όπως και τότε έτσι και τώρα θα συνεχίσουμε τον αγώνα των νεκρών και όχι μόνο συναγωνιστών-μας, του Κόκου Φωτίου, του Δώρου Λοιζου, του Φειδία Στόκκου, του Νίκου Σολωμού, του Ανδρέα Μένοικου και τόσων άλλων, με κάθε νόμιμο και δημοκρατικό τρόπο για
- να προστατεύσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς και την κοινωνία-μας από έκνομες δραστηριότητες
- να εξαλείψουμε κάθε προσπάθεια συγκαλυμμένης ή όχι παραπλάνησης του λαού-μας,
- να προστατεύσουμε την κρατική-μας οντότητα και
- να διεκδικήσουμε λύση που να απαλλάσσει την πατρίδα-μας από την κατοχή
Όμως παρά τις δυσχέρειες που δημιουργήθηκαν λόγω και των δικών-μας λαθών, εξακολουθούν και σήμερα να υπάρχουν δυνατότητες για δίκαιη και βιώσιμη λύση. Να διεκδικήσουμε για τον λαό-μας μια δημοκρατική λύση που να διασφαλίζει στις μελλοντικές γενιές ασφάλεια, όπου στην Κυπριακή Δημοκρατία όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα, χωρίς διακρίσεις, εθνοτικούς ή θρησκευτικούς διαχωρισμούς.
Με σύνεση και σωστό προγραμματισμό να αξιοποιήσουμε τα νέα περιφερειακά και ευρωπαϊκά δεδομένα, για να ενισχύσουμε τη διαπραγματευτική-μας θέση. Να αξιοποιήσουμε τα διαπραγματευτικά όπλα που διαθέτει η Κυπριακή Δημοκρατία στον ΟΗΕ, την Ε.Ε. και σε άλλα διεθνή βήματα.
Το Κυπριακό δεν μπορεί να λυθεί με ψευδαισθήσεις, λανθασμένη τακτική και πολιτική χειραγώγηση. Το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής, συνεχιζόμενης κατοχής και παράνομου εποικισμού. Γι’ αυτό και επιβάλλεται να διεκδικήσουμε:
Ως διαδικασία συνομιλιών τη σύγκλειση Διεθνούς Διάσκεψης υπό την αιγίδα του Σ.Α. του ΟΗΕ, όπως προβλέπει η σχετική απόφαση της Γ.Σ. και όχι 3μερή ή 5μερή Διάσκεψη, που το υποβαθμίζει σε δικοινοτικό πρόβλημα.
Να υπενθυμίσουμε την προφητική υπόδειξη του Εθνάρχη Μακαρίου στην τελευταία ιστορική-του ομιλία στις 20 Ιουλίου 1977 «Οι διακοινοτικές συνομιλίες με τη μορφή που διεξήχθησαν διέδραμαν τη χρησιμότητά-τους. Τις αξιοποιεί η Τουρκία για να νομιμοποιήσει τα τετελέσμενα της εισβολής. Μακροχρόνιος θα είναι ο αγώνας»
Το δε περιεχόμενο της λύσης να κατοχυρώνει ένα κράτος, ένα λαό και να περιλαμβάνει:
- Την κατάργηση των εγγυήσεων
- Την πλήρη αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων
- Τον επαναπατρισμό των εποίκων
- Την επιστροφή των προσφύγων Ε/Κ και Τ/Κ σε συνθήκες ασφάλειας
- Την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού κεκτημένου σε ολόκληρη την επικράτεια, και
- Την κατοχύρωση των 4 ελευθεριών της Ε.Ε. σε όλους τους νόμιμους κατοίκους, δηλ την ελευθερία διακίνησης, εγκατάστασης, περιουσίας και εργασίας.
Πρέπει λοιπόν να γίνει αντιληπτό ότι αν ένας λαός υπό ημικατοχή δεν διεκδικήσει με σθένος και αποφασιστικότητα τα αναφαίρετα δικαιώματά-του, κανένας δεν πρόκειται να του τα χαρίσει.
Μόνο η ιστορική αυτογνωσία, η σωστή διεκδίκηση των δικαίων-μας και η αγωνιστικότητα μπορούν να διορθώσουν την πορεία-μας, να ανατροφοδοτήσουν τους στόχους-μας.
Ο ραγιαδισμός, ο ευσεβοποθισμός και η ηττοπάθεια μόνο σε καταστροφική πορεία μπορούν να μας οδηγήσουν. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να είμαστε η τελευταία γενιά Ελλήνων στη μαρτυρική Κύπρο.
Στο όνομα των νεκρών αλλά και των ζώντων αγωνιστών της δημοκρατικής αντίστασης, τους οποίους σήμερα τιμούμε, στο όνομα των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων της κυπριακής ελευθερίας, στα αθώα θύματα και τους παθόντες της τουρκικής θηριωδίας, οφείλουμε να προστατεύσουμε και να ενισχύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η Κυπριακή Δημοκρατία ιδρύθηκε και διατηρήθηκε με θυσίες και αίμα ηρώων. Θα αγωνισθούμε για να την παραδώσουμε στις μελλοντικές γενιές και πάλι ελεύθερη και δημοκρατική, όπως την οραματίσθηκαν και για την πραγματοποίησή-της αγωνίσθηκαν μέχρι την τελευταία-τους πνοή οι ήρωες που τιμούμε σήμερα. Αυτή είναι και η καλύτερη υπόσχεση στη μνήμη -τους.
Γραφείο Τύπου
Λευκωσία, 22 Ιουλίου 2024
