Εξοχότατε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας,
Μακαριώτατε,
Έντιμη κυρία Πρόεδρε,
Επίσημοι προσκεκλημένοι,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
 
Συμπληρώνονται 50 χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 και την τουρκική εισβολή της 20ης Ιουλίου του 1974, τις συνέπειες των οποίων εξακολουθούμε να βιώνουμε και ο κίνδυνος για τη φυσική, εθνική και θρησκευτική μας επιβίωση λόγω της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας συνεχίζει να ελλοχεύει, δύο γεγονότα που ουσιαστικά αποτελούν ολετήρες στη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας.
Για πεντηκοστή χρονιά η Βουλή των Αντιπροσώπων συνέρχεται σε αυτή την ειδική συνεδρίαση για να τιμήσει τους υπερασπιστές της συνταγματικής νομιμότητας και να αποτίσει φόρο τιμής σε αυτούς που όρθωσαν το ανάστημά τους και υπερασπίστηκαν τη δημοκρατία ενάντια στις συνωμοσίες της χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β΄ που αγωνίστηκαν εναντίον των Τούρκων εισβολέων για την ελευθερία της πατρίδας. Εμάς όμως το πατριωτικό μας καθήκον δεν πρέπει να εξαντλείται σε ομιλίες και διαπιστώσεις. Για να έχει πραγματική αξία η απόδοση τιμής στους τιμώμενους σήμερα ήρωες οφείλουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους και έναντι οποιουδήποτε τιμήματος να συνεχίσουμε τον αγώνα τους. Η 15η και η 20η Ιουλίου του 1974, δεν ήταν δύο τυχαία ή στιγμιαία γεγονότα. Ήταν οι δύο φάσεις του ίδιου εγκληματικού σχεδίου, το οποίο είχε εκκολαφθεί από τους νατοϊκούς κύκλους. Και υλοποιήθηκε με τη συνεργασία Ελλήνων πολιτικών και Στρατιωτικών και τη συνδρομή Κυπρίων συνοδοιπόρων. Ήταν το αποκορύφωμα μιας δεκαετούς συνωμοσίας, η οποία άρχισε να υλοποιείται συστηματικά όταν η τουρκοανταρσία του Δεκέμβρη του 1963, απέτυχε να καταλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, αποσκοπούσε στην πραξικοπηματική ανατροπή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, την κατάλυση του κράτους και την επιβολή της διχοτόμησης. Γι’ αυτό και όλα τα εγκληματικά σχέδια που δεν αποσκοπούσαν μόνο στη δολοφονία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ήταν συνδυασμένα και με πραξικόπημα ώστε να δοθεί η δικαιολογία στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο, να καταλάβει εδάφη και να επιβληθεί διχοτόμηση. Τρία σχέδια πραξικοπήματος εκπόνησε η Αθήνα σε βάρος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου την άνοιξη του 1965, τον Φεβρουάριο του 1972 και τον Ιούλιο του 1974. Τρία σχέδια πραξικοπήματος εκπόνησε και ο Γρίβας ως αρχηγός της παράνομης και εγκληματικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄ τον Δεκέμβριο του 1971, τον Μάρτιο του 1972 και τον Ιούλιο του 1973. Σε αυτή τη δεκαετή προδοτική διαδρομή σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, η ΕΔΕΚ με πρωταγωνιστή τον ηγέτη της, τον Βάσο Λυσσαρίδη, στάθηκε ισχυρό δημοκρατικό ανάχωμα, αναμετρήθηκε με τη συνωμοσία και την παρανομία, οργανωμένα και συντεταγμένα αντέδρασε με στόχο τη ματαίωση τους. Το 1964, οι ηρωικοί Κοκκινοσκούφηδες απελευθέρωσαν το Πενταδάκτυλο από τα τουρκικά στρατεύματα. Στα χρόνια της χουντικής συνωμοσίας στήριξε αποφασιστικά και έμπρακτα τον Εθνάρχη Μακάριο, στο πρόσωπο του οποίου εκφραζόταν η δημοκρατία, η συνταγματική νομιμότητα και η κρατική κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στα χρόνια της παράνομης δράσης της ΕΟΚΑ Β΄ κατέβαλε βαρύ αλλά περήφανο φόρο αίματος. Ο κύκλος των δολοφονιών των στελεχών της ΕΔΕΚ άρχισε με τον Κόκο Φωτίου τον Απρίλιο του 1973 για να ολοκληρωθεί με τον Δώρο Λοΐζου τον Αύγουστο του 1974, κατά τη διάρκεια της δολοφονικής απόπειρας εναντίον του ηγέτη της αντίστασης του Βάσου Λυσσαρίδη. Στις 15 Αυγούστου 1974, να υπενθυμίσουμε ότι στη γνωστή σύσκεψη στο Γραφείο Δημοσίων Πληροφοριών ο Βάσος Λυσσαρίδης είναι αυτός που απέτρεψε την παράδοση της πατρίδας μας στα τουρκικά στρατεύματα και τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ήταν η απαίτηση της Τουρκίας για την αποδοχή του σχεδίου Γκιουνές. Η Τουρκία αξιοποίησε τους νατοϊκούς σχεδιασμούς, τα εγκληματικά λάθη και τις παραλείψεις αυτών που κυβερνούσαν την Ελλάδα και των συνοδοιπόρων τους στην Κύπρο, για να προωθήσει τον δικό της στόχο για την ενσωμάτωση της Κύπρου στην τουρκική επικράτεια, όπως προνοεί το σχέδιο επανάκτησης της Κύπρου, το οποίο εκπόνησε το Γραφείο Ειδικού Πολέμου της Τουρκίας τον Μάρτιο του 1957, στόχο τον οποίο η Τουρκία με ιδιαίτερη συνέπεια και σταθερότητα εξακολουθεί να προωθεί μέχρι σήμερα. Η Τουρκία ποτέ δεν απέκρυψε τις προθέσεις της. Όπως προκύπτει από επίσημα τουρκικά έγγραφα και καλά θα είναι να τα μελετήσουμε, από τη δεκαετία του 1960 επιδιώκει τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβολή της λύσης της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, μέσω της οποίας να μπορεί να ελέγχει τη λειτουργία του κυπριακού κράτους. Δεν είναι εξάλλου τυχαίες οι αναφορές τούρκων αξιωματούχων ότι η Τουρκία πρέπει να ελέγχει την Κύπρο, ακόμα και δεν υπάρχει ούτε ένας Τουρκοκύπριος. Η Τουρκία διαχρονικά αξιοποιεί την ασαφή βάση των συνομιλιών, τις υποχωρήσεις της πλευράς μας για να δημιουργηθεί ένα θετικό κλίμα για τη λύση του Κυπριακού, για να κατοχυρώσει τις δικές της απαράδεκτες διεκδικήσεις. Η αποδοχή των τουρκικών διεκδικήσεων όχι μόνο δεν θα λύσει το Κυπριακό, αλλά θα διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως κατέγραψε στην έκθεση του ο Γκάλο Πλάζα το 1965.
Και τώρα βρισκόμαστε και πάλι ενώπιον μιας νέας αμφιλεγόμενης προσπάθειας για επανέναρξη των συνομιλιών. Σε ποια βάση και με ποια διαδικασία θα επαναλάβουμε αυτό που από το 1977 επιχειρήσαμε επτά φορές και απέτυχε; Η επανάληψη είναι σίγουρο ότι θα πετύχει αυτή τη φορά; Εάν αποτύχει ποια θα είναι η κατάληξη; Μήπως τα δύο κράτη και η ειρηνική συνύπαρξη πλάι - πλάι όπως κατ’ επανάληψη μας είχε τονίσει ο τουρκοκύπριος ηγέτης Ραούφ Ντενκτάς; Η χρεοκοπία αυτής της πολιτικής επιβεβαιώθηκε στην Πενταμερή διάσκεψη του Crans Montana.
Στο όνομα λοιπόν των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Ελευθερίας της πατρίδας μας, οφείλουμε να διεκδικήσουμε για το λαό μας μια δημοκρατική λύση που να διασφαλίζει στις μελλοντικές γενιές ασφάλεια, όπου όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα σε ολόκληρη την Κύπρο, χωρίς διακρίσεις και εθνοτικούς ή θρησκευτικούς διαχωρισμούς. Να αξιοποιήσουμε τα διαπραγματευτικά όπλα που διαθέτει η κυπριακή. Το Κυπριακό δεν επιλύεται με ψευδαισθήσεις, λανθασμένη τακτική και με πολιτική χειραγώγησης. Το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής συνεχιζόμενης κατοχής και παράνομου εποικισμού. Γι αυτό και επιβάλλεται με σύνεση και σωστό προγραμματισμό να αξιοποιήσουμε τα νέα περιφερειακά και ευρωπαϊκά δεδομένα, να ενισχύσουμε τη διαπραγματευτική μας θέση. Δεν επιβάλλεται να υπερτιμούμε, αλλά ούτε και να υποτιμούμε τις δυνατότητές μας. Και παράλληλα να διεκδικήσουμε τη σύγκληση διεθνούς διάσκεψης υπό την αιγίδα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως προβλέπει και η σχετική απόφαση, για κατά προτεραιότητα συζήτηση της διεθνούς πτυχής του προβλήματος. Καθώς επίσης να διεκδικήσουμε ως περιεχόμενο της λύσης την κατάργηση των εγγυήσεων και την πλήρη αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων, τον επαναπατρισμό των εποίκων, την επιστροφή των προσφύγων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων σε συνθήκες ασφάλειας, στις περιουσίες τους, την εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε ολόκληρη την Κυπριακή επικράτεια, την κατοχύρωση των τεσσάρων ελευθεριών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή την ελευθερία διακίνησης, εγκατάστασης, περιουσίας και εργασίας σε όλους τους νόμιμους κατοίκους της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ολόκληρη την κυπριακή επικράτεια. Πρέπει λοιπόν να γίνει αντιληπτό ότι αν ένας λαός υπό κατοχή δεν διεκδικήσει με σθένος και αποφασιστικότητα τα αναφαίρετα δικαιώματά του, κανένας δεν πρόκειται να του τα χαρίσει.
Στο όνομα των νεκρών αλλά και των ζώντων αγωνιστών της δημοκρατικής αντίστασης, τους οποίους σήμερα τιμούμε, στο όνομα των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων της κυπριακής ελευθερίας, στα αθώα θύματα και τους παθόντες της τουρκικής θηριωδίας, οφείλουμε να προστατεύσουμε και να ενισχύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία έναντι οποιουδήποτε τιμήματος.
Σας ευχαριστώ.

Γραφείο Τύπου
Λευκωσία, 15 Ιουλίου 2024