Με αφορμή την 20η Νοεμβρίου 1989, ημέρα κατά την οποία η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, διερωτόμαστε, δυστυχώς αυτό για το οποίο διερωτόμαστε κάθε χρόνο, πόσες χώρες και πόσες κοινωνίες σέβονται την εν λόγω σύμβαση και προσπαθούν πραγματικά για την εφαρμογή της.
Από το βασικότερο δικαίωμα, το δικαίωμα στη ζωή, στα αμέσως φυσικώς επόμενα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το δικαίωμα στη σίτιση, στο καθαρό νερό, στη στέγαση, στην παιδεία, στο υγιές φυσικό και ψυχολογικό περιβάλλον, στο παιγνίδι, τα οποία αφορούν κυρίως τις υπό ανάπτυξη χώρες, η ανθρωπότητα έχει αποτύχει.
Οι πόλεμοι και οι συρράξεις σε κάθε γωνιά της Υφηλίου πλήττουν πρώτα απ’ όλα τα παιδιά και αυτό το βλέπουμε πρόσφατα και στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή.
Πρώτιστο καθήκον των κυβερνήσεων των χωρών είναι να αποφεύγεται η προσφυγή στον πόλεμο και να εκδηλώνεται η επιμονή στην ειρήνη, κάτι που θα συμβάλει τα μέγιστα στην ειρήνευση της ζωής των παιδιών.
Και επειδή δεν είμαστε αφελείς, για να πιστεύουμε ότι οι εκκλήσεις όλων θα εισακουστούν, ελπίζουμε τουλάχιστον ότι οι ενήλικες θα αφήσουν έξω από τα πολεμικά τους παιγνίδια τα παιδιά.
Σε ότι αφορά τον τόπο μας, θεωρούμε δεδομένο ότι η ευνομούμενη πολιτείας μας και όλοι οι θεσμοί, αλλά και η ευαισθητοποιημένη κοινωνία, θα συνεχίσει να προσπαθεί άοκνα να θωρακίζει θεσμικά και άλλως πως, τον σεβασμό των δικαιωμάτων όλων των παιδιών, σε ένα κόσμο που δημιουργεί πολλαπλές, σύνθετες και νεοφανείς απειλές κατά των παιδιών και των δικαιωμάτων τους.  
 

Γραφείο Τύπου
Λευκωσία, 20 Νοεμβρίου 2023