Συμπληρώνονται φέτος 50 χρόνια από την ηρωική εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο και 40 χρόνια από την παράνομη ανακήρυξη του κατοχικού καθεστώτος σε «κράτος»
Η διασύνδεση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 εναντίον της χούντας των Συνταγματαρχών, με την Κύπρο και την ΕΔΕΚ δεν είναι ούτε τυχαία ούτε συναισθηματική
Είναι αποτέλεσμα δύο πολιτικών και συνάμα ιστορικών δεδομένων
Το πρώτο, τόσο ο Ελληνικός λαός όσο και η Κύπρος έχουν υποστεί τις συνέπειες ενός στρατοκρατικού καθεστώτος, το οποίο επιβλήθηκε από τους Αμερικανούς με στόχο την εξυπηρέτηση των Αμερικανο-ατλαντικών γεωστρατηγικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου, και
Το δεύτερο, η ενεργή εμπλοκή φοιτητών οπαδών της ΕΔΕΚ στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η γραφή συνθημάτων με την υπογραφή της ΕΔΕΚ στους τοίχους του Πολυτεχνείου τις ημέρες της εξέγερσης δεν ήταν τυχαία ή συμπτωματική. Ήταν αποτέλεσμα της ενεργούς υποστήριξης, υλικής και ηθικής, που η ΕΔΕΚ και ο Β. Λυσσαρίδης προσέφεραν στους αδελφούς ελλαδίτες αντιστασιακούς κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας.
Η χούντα εξ΄ άλλου είναι απόλυτα υπεύθυνη για την τραγωδία της Κύπρου, τις συνέπειες της οποίας βιώνουμε σήμερα επικίνδυνες όσο ποτέ άλλοτε. Η χούντα ανέλαβε πραξικοπηματικά την εξουσία στην Ελλάδα στις 21 Απριλίου 1967 για να υλοποιήσει τους Αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς με πρωταρχικό στόχο τη διχοτόμηση και πλήρη νατοποίηση της Κύπρου.
Το ότι το Κυπριακό ήταν η προτεραιότητα των επιλογών-της επιβεβαιώνεται από μια σειρά ενεργειών που αναλήφθηκαν αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας.
Τον Σεπτέμβριο του 1967, με δική-της πρόσκληση πραγματοποιήθηκε η συνάντηση με την τουρκική κυβέρνηση στον Έβρο. Όπως προκύπτει από τα επίσημα πρακτικά, η χούντα πρότεινε στην Τουρκία λύση διπλής ένωσης και μάλιστα με παραχώρηση της βάσης της Δεκέλειας υπό τη μορφή της εκμίσθωσης ή/και της πλήρους κυριαρχίας. Η δικαιολογία κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας με την προώθηση της συγκεκριμένης πρότασης ήταν η αποτροπή προσχώρησης της Κύπρου στο «σιδηρούν παραπέτασμα». Η δε Τουρκία αντιπρότεινε λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Τον Νοέμβριο του 1967 με αφορμή την επιχείρηση της Ε.Φ. στην Κοφίνου – Άγιο Θεόδωρο, την οποία η Αθήνα σχεδίασε και ο Γ. Γρίβας εκτέλεσε, απέσυρε την Ελληνική Μεραρχία για να αποδυναμώσει την αμυντική ικανότητα του νησιού και τη δυνατότητα επιτυχούς αντιμετώπισης μιας πιθανής τουρκικής εισβολής.
Επιπρόσθετα, προχώρησε σε σωρεία εθνικά επιβλαβών αποφάσεων και ενεργειών, οι οποίες αποσκοπούσαν στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως:
- την υπονόμευση του Αρχ. Μακαρίου και την καλλιέργεια διχαστικού κλίματος ανάμεσα στο λαό
- την οργάνωση και στήριξη της εκκλησιαστικής κρίσης το 1968
- την ίδρυση της παράνομης οργάνωσης Εθνικό Μέτωπο το 1969
- την απόπειρα δολοφονίας του Αρχ. Μακαρίου το Μάρτιο του 1970 και το σχέδιο πραξικοπήματος ΕΡΜΗΣ
- τη σύναψη συμφωνίας για συνεργασία με την Τουρκία με στόχο την απομάκρυνση του Μακαρίου από την πολιτική τον Ιούνιο του 1971
- την αποστολή στην Κύπρο του Γρίβα και τη συνδρομή για την ίδρυση της εγκληματικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β, τον Αύγουστο του1971
- τη ρηματική διακοίνωση για αποχώρηση του Αρχ. Μακαρίου από την προεδρία της Δημοκρατίας τον Ιανουάριο του 1972 και το ματαιωθέν πραξικόπημα της 15ης Φεβρουαρίου 1972
- τον σχεδιασμό και την εκτέλεση του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974
- την αποδοχή κατάληψης από την Τουρκία τμήματος του κυπριακού εδάφους για να αποκτήσει η Τ/Κ κοινότητα έξοδο στις ακτές της βορ. Κύπρου.
Η Τουρκία αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο την εθνικά μειοδοτική στάση της χούντας, αλλά και προγενέστερων Ελληνικών κυβερνήσεων και με την υποστήριξη του Αμερικανο – Βρετανικού παράγοντα, προώθησε με ιδιαίτερη εμμονή την υλοποίηση των δικών-της επεκτατικών στόχων σε βάρος της Κύπρου, όπως αρχικά αποφασίστηκε από την τουρκική κυβέρνηση το 1952 και κωδικοποιήθηκε με το σχέδιο «επανάκτησης της Κύπρου» που ετοίμασε το γραφείο ειδικού πολέμου της Τουρκίας τον Μάρτιο του 1957.
Ο συγκεκριμένος σχεδιασμός είναι σταδιοποιημένος και προωθείται κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923, η οποία καθόρισε με ιδιαίτερη σαφήνεια τα εξωτερικά σύνορα της Τουρκίας, αλλά και την αποποίηση οποιονδήποτε διεκδικήσεων ή/και δικαιωμάτων επί εδαφών της πρώην Οθωμανικής αυτοκρατορίας, τα οποία παρέμειναν εκτός των συνόρων-της.
Τα στάδια καθορίστηκαν ως εξής:
- εμπλοκή στο Κυπριακό ως ενδιαφερόμενου μέρους. Υλοποιήθηκε με την 3ημερή Διάσκεψη του Λονδίνου τον Σεπτέμβριο του 1955
- απόκτηση δικαιωμάτων στην Κύπρο. Υλοποιήθηκε με τις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου(εγγυητικά, παρουσία στρατού).
- εδαφικός έλεγχος τμήματος της κυπριακής επικράτειας με επέκταση προς τις ακτές της Κερύνειας. Επιχειρήθηκε η υλοποίησή-του με την εκδήλωση της τουρκοανταρσίας του Δεκεμβρίου του 1963. Απέτυχε λόγω της σθεναρής αντίστασης και κυρίως της δράσης των Κοκκινοσκούφηδων. Υλοποιήθηκε με την εισβολή του 1974.
- επιβολή λύσης ΔΔΟ. Επιχειρήθηκε να υλοποιηθεί με το σχέδιο Ανάν τον Απρίλιο του 2004. Απέτυχε λόγω της απόρριψης από τον κυπριακό λαό. Ως τελευταίο στάδιο είναι
- η ενσωμάτωση της Κύπρου στην τουρκική επικράτεια. Ως εναλλακτικό σενάριο σε περίπτωση αποτυχίας είναι η νόμιμη ανακήρυξη τουρκικού κράτους στην Κύπρο ώστε η Τουρκία να έχει νόμιμη παρουσία στην περιοχή της αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής.
Από το 1974 η Τουρκία επιχειρεί να αξιοποίηση το στρατιωτικό και πολιτικό πλεονέκτημα που απέκτησε για να υλοποιήσει το 4ο και προτελευταίο στάδιο των σχεδιασμών-της. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους στις 15 Νοεμβρίου 1983 εξυπηρετούσε ένα διπλό στόχο. Τη διαπραγμάτευση με την Κυπριακή Δημοκρατία σε επίπεδο ισοτιμίας, άρα και η όποια μορφή λύσης στο πλαίσιο της ΔΔΟ να διασφαλίζει την πολιτική και κυριαρχική ισότητα, η οποία να εκφράζεται στο πλαίσιο η λύση να αποτελεί συγκαλυμμένη μορφή ένωσης κρατών ή συνομοσπονδίας, που να μπορεί να αξιοποιηθεί ώστε μέσα από την πολιτική ισότητα να χειραγωγεί τη λειτουργία ολόκληρου του κράτους, μέχρι να το οδηγήσει σε λειτουργική παράλυση, όπως επιχείρησε το 1962-63 και να το ενσωματώσει στην Τουρκία. Παράλληλα να επιτρέπει σε ένα από τα συνιστώντα τμήματα οποιαδήποτε στιγμή να αποσχιστεί και να αποτελεί νόμιμη κρατική οντότητα.
Σε αυτό το σημείο επιβάλλεται να γίνουν δύο διευκρινήσεις.
Η πρώτη αφορά την χρησιμοποιούμενη ορολογία. Τι σημαίνει συνιστώντα; Δύο προϋπάρχουσες οντότητες οι οποίες συνεταιρίζονται για να δημιουργήσουν μια νέα οντότητα. Άρα διατηρούν και το δικαιώματα της αυτονομίας αλλά και της απόσχισης και της διατήρησης της αρχικής οντότητας.
Εάν στο πλαίσιο της λύσης η Κυπριακή Δημοκρατίας ως κρατική οντότητα θα εκχωρήσει αρμοδιότητες σε τμήματά-της, τότε τα τμήματα θα είναι συνισταμένα και όχι συνιστώντα.
Είναι λοιπόν προφανής η διαφορά. Στην πρώτη περίπτωση το πολιτειακό σύστημα είναι συνομοσπονδιακό ή ένωση κρατών. Στην δεύτερη ομοσπονδιακό.
Η δεύτερη αφορά τις προσπάθειες της Τουρκίας να προσδώσει στο κατοχικό καθεστώς κρατική νομιμότητα. Με βάση το διεθνές δίκαιο για να το επιτύχει πρέπει να κατοχυρώσει τέσσερεις προϋποθέσεις.
- Νόμιμο λαό
- Νόμιμο έδαφος
- Αναγνωρισμένο σύνταγμα, και
- Κυριαρχία
Δυστυχώς, 49 χρόνια μετά την τραγωδία δεν έχουμε κατορθώσει να υιοθετήσουμε μια κοινή εθνική πολιτική, για την αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού και τη λύση του κυπριακού. Φυσικά όχι με ευθύνη εμάς των «απορριπτικών», που από το 1974 ως ΕΔΕΚ αγωνιζόμαστε για την υιοθέτηση και υλοποίησή-της.
Επιτέλους, λαός και πολιτική ηγεσία οφείλουμε να μιλήσουμε με ειλικρίνεια. Επιδιώκουμε λύση στο πλαίσιο ένα κράτος, ένας λαός ή λύση δύο κρατών υπό την επίφαση δήθεν της ομοσπονδίας με γεωγραφικό διαχωρισμό λαού και ιδιοκτησίας, που ήταν και εξακολουθεί να είναι πάγιος και σταθερός στόχος της Τουρκίας.
Εάν στοχεύουμε σε μια τέτοιας μορφής λύση, τότε πρέπει οι οπαδοί της ΔΔΟ να δικαιολογήσουν, γιατί αποδέχονται πρόνοιες που συνάδουν με συνομοσπονδία, όπως είναι
- η ίδρυση ενός νέου συνεταιριστικού κράτους που θα προέλθει από τα δύο συνιστώντα κρατίδια το Ε/Κ και το Τ/Κ
- ο γεωγραφικός διαχωρισμός σε εθνοτική βάση
- η εγγυημένη πλειοψηφία πληθυσμού και ιδιοκτησίας
- ο διαχωρισμός των πολιτών σε 4 διαφορετικές κατηγορίες με διαφορετικά πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα
- η παραμονή του κατάλοιπου εξουσίας στα συνιστώντα κρατίδια
- η διχοτόμηση της κυριαρχίας ως προερχόμενης εξ΄ ίσου από τους Ε/Κ και τους Τ/Κ και όχι από τον κυπριακό λαό, κατά παράβαση του ψηφίσματος 186 του Σ.Α. του Μαρτίου του 1964
- η εξίσωση της μειοψηφίας του 18% με την πλειοψηφία του 82% δια μέσω της πολιτικής ισότητας των συνιστώντων κρατιδίων, η οποία καταστρατηγεί την ισότητα των πολιτών και οδηγεί σε μόνιμη παραβίαση των πολιτικών και των ανθρωπίνων-τους δικαιωμάτων
Επιπρόσθετα γιατί αποδέχονται οι έποικοι να κατοχυρώσουν δικαιώματα επί των Ε/Κ περιουσιών και σήμερα συζητούμε τον τρόπο υλοποίησής-τους.
Την ίδια στιγμή γιατί εγκατέλειψαν βασικές πρόνοιες των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, επικαλούμενοι μόνο τη ΔΔΟ με πολιτική ισότητα. Παραγνωρίζουν όμως ότι στα ψηφίσματα περιλαμβάνονται
- Ο τερματισμός της κατοχής
- Η άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων
- Η επιστροφή των προσφύγων σε συνθήκες ασφάλειες
- Η αποχώρηση όλων των εποίκων
- Η άμεση επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους-της υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Σήμερα η Τουρκία και το κατοχικό καθεστώς προχωρούν στον εποικισμό-της χωρίς καμία απολύτως συνέπεια
- Η πολιτική ισότητα όταν κατοχυρώνεται στους πολίτες δεν εξυπακούεται και αριθμητική εξίσωση
Όπως ανέφερε και σε σχετικό έγγραφο ο στενός συνεργάτης του Αλ. Ντάουνερ και του Αϊντα Στήβεν Μπέρκ, η αποδοχή από την Ε/Κ πλευρά της ΔΔΟ ενός όρου «χωρίς περιεχόμενο» και οι συνεχείς διολισθήσεις-της έχουν δώσει στην Τ/Κ πρόσθετο «πολιτικό κεκτημένο» και παράγωγο δίκαιο, η οποία μέχρι σήμερα παρέμεινε σταθερή και αμετακίνητη στις θέσεις-της.
Θα πρέπει να καταστεί τελεσίδικα σαφές ότι η ΔΔΟ με τις πρόνοιες που συζητούνται ή/και που έχουμε αποδεχθεί ως περιεχόμενο δεν είναι ομοσπονδία αλλά συνομοσπονδία.
Σε μια δημοκρατική λύση αυτό που κατοχυρώνεται ως αδιαπραγμάτευτος όρος είναι η πολιτική ισότητα των πολιτών και όχι η πολιτική ισότητα των συνιστώντων κρατιδίων που είναι στοιχείο διαιρετικό και συνομοσπονδιακό.
Είναι γι΄ αυτό που η πολιτικά και νομικά τεκμηριωμένη απόφαση του Προγραμματικού-μας Συνεδρίου της 14ης Ιουνίου 2015, έδωσε μια καθαρή απάντηση στα τεχνάσματα και την παραπληροφόρηση που επιστρατεύουν κάποιοι για να παραπλανήσουν τον λαό και να υφαρπάσουν την ψήφο-του για την αποδοχή μιας καταστροφικής λύσης.
Σήμερα οφείλουμε να στείλουμε ένα σαφές μήνυμα ότι:
- Δεν πρόκειται να αποδεχθούμε και να νομιμοποιήσουμε μια λύση Βρετανικής έμπνευσης και Τουρκικής προώθησης, μιας λύσης για την υλοποίηση της οποίας υπήρξαν αλλεπάλληλες συνομωσίες τη 10ετία 1964-1974, οι οποίες κατέληξαν στο προδοτικό πραξικόπημα και την εισβολή.
- Δεν πρόκειται να νομιμοποιήσουμε τα τετελεσμένα της εισβολής.
- Δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία ιδρύθηκε και διατηρήθηκε με θυσίες και αίμα ηρώων, να καταλυθεί με υπογραφή πολιτικών.
Όσοι είτε με σιωπή είτε με ανοχή παρακολουθούν τις εξελίξεις και δεν αντιδρούν στην ουσία θα είναι συνυπεύθυνοι για το τελικό αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα το οποίο δεν θα εξυπηρετεί το συμφέρον του συνόλου του κυπριακού λαού, αλλά τον τουρκικό επεκτατισμό.
Είναι γνωστές οι προσπάθειές-μας αλλά και η μεγάλη-μας επιθυμία για την ανάγκη σφυρηλάτησης της μεγαλύτερης δυνατής ενότητας στο εσωτερικό μέτωπο και τη διαμόρφωση ενιαίας εθνικής στρατηγικής για την επίτευξη του κοινού στόχου, του τερματισμού της τουρκικής κατοχής.
Η ωραιοποίηση όμως των δυσχερειών και η απόκρυψη των κινδύνων δεν συνιστούν ούτε χρήσιμη, ούτε ωφέλιμη προσφορά προς την πατρίδα.
Δεν θεωρώ αναγκαίο να επαναλάβω λεπτομερειακά τις θέσεις και τις απόψεις της ΕΔΕΚ τόσο για τη μορφή όσο και το περιεχόμενο της λύσης.
Προσδιορίζοντας στα μέχρι σήμερα δεδομένα, τη στάση της Τουρκίας και της Τ/Κυπριακής ηγεσίας, στη βάση ρεαλιστικής εκτίμησης η έκφραση αισιοδοξίας για την προοπτική σύντομης λύσης, λειτουργικής και βιώσιμης πρέπει να είναι συγκρατημένη.
Η Τουρκία η οποία ελέγχει απόλυτα τις εξελίξεις στα κατεχόμενα έχει καταστήσει σαφές ότι εμμένει σε συνομοσπονδιακή μορφή λύσης. Προφανής στόχος ο πλήρης πολιτικο-στρατιωτικός έλεγχος της Κύπρου και της ευρύτερης περιοχής της Αν. Μεσογείου.
Ενώ ο κατακτητής προσπαθεί συστηματικά να εδραιώσει τα τετελεσμένα της κατοχής και να ολοκληρώσει τους επεκτατικούς σχεδιασμούς-του, κάποιοι
- υπονομεύουν την αγωνιστικότητα του λαού και την άμυνα της πατρίδας-μας στο όνομα του δήθεν ρεαλισμού του ισοζυγίου δυνάμεων
- θέτουν υπό διαπραγμάτευση την κρατική-μας υπόσταση, ενώ την ίδια στιγμή αδιαφορούν για τις ενέργειες αναβάθμισης του κατοχικού καθεστώτος ως κρατικής οντότητας
- μιλούν για την ανάγκη λήψης τολμηρών αποφάσεων, υπονοώντας υποταγή
- προάγουν τη συμφιλίωση με την κατοχή στο όνομα δήθεν της επαναπροσέγγισης, συμβάλλοντας με διάφορους τρόπους στην οικονομική ενίσχυση του κατοχικού καθεστώτος
- συζητούν τρόπους νομιμοποίησης του σφετερισμού των Ε/Κ περιουσιών στα κατεχόμενα από τους έποικους
- αδιαφορούν για την πώληση των Ε/Κυπριακών περιουσίων στην Τουρκία για να αποκτήσει εδαφική κυριότητα και να δικαιολογήσει τον εδαφικό διαχωρισμό, δηλ. τη διχοτόμηση
Την ίδια ώρα, οι διάφοροι εντεταλμένοι ή/και αυτόκλητοι μεσολαβητές επιχειρούν με δικολαβισμούς και παραινέσεις να μας οδηγήσουν σε λύση που θα αναγνωρίζει και θα νομιμοποιεί την κατοχή, που θα αποστερεί το δικαίωμα της επιστροφής σε σημαντικό αριθμό προσφύγων και θα παραγράφει πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα.
Φίλες/οι, συναγωνίστριες/στές,
το καθήκον-μας είναι να δώσουμε το μήνυμα χωρίς αναστολές και δισταγμούς. Σε καμιά περίπτωση δεν θα αποδεχθούμε λύση η οποία θα είναι άδικη και ετεροβαρής, η οποία θα μετατρέπει τους Κύπριους σε Ευρωπαίους πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Όσοι περιμένουν ότι οι αντιστάσεις-μας θα καμφθούν κάτω από το βάρος μιας πιθανής κόπωσης, ή της σημερινής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, ματαιοπονούν.
Είμαστε έτοιμοι για λύση έντιμη και δημοκρατική στη βάση της πολιτικής ισότητας όλων των πολιτών, ανεξάρτητα της εθνικής ή θρησκευτικής-τους προέλευσης.
Είμαστε έτοιμοι να διασφαλίσουμε τις ανησυχίες των Τ/Κ, ακόμα και την παραχώρηση πρόσθετων προνομίων.
Δεν είμαστε όμως διατεθειμένοι να παραχωρήσουμε στην Τουρκία δικαιώματα τα οποία άμεσα ή έμμεσα θα την υποβοηθούν στην εφαρμογή των σχεδιασμών-της για επανάκτηση της Κύπρου.
Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι επιβάλλεται άμεσα η επανεξέταση της στρατηγικής-μας στη βάση των νέων γεωστρατηγικών και ενεργειακών δεδομένων όπως διαμορφώνονται στην περιοχή.
Είναι γεγονός ότι αυτά είναι ακόμα σε κατάσταση ρευστότητας. Είναι γι΄ αυτό που επείγει η δική-μας εμπλοκή και αξιοποίηση πριν από την ολοκλήρωση και την σταθεροποίησή-τους, όπου ουσιαστικά οι δυνατότητες θετικού επηρεασμού εκμηδενίζονται. Πολύ δε περισσότερο να αποφευχθεί η υιοθέτηση προνοιών στη λύση του κυπριακού, οι οποίες αφενός δεν θα εναρμονίζονται με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και αφετέρου θα ακυρώνουν το γεωστρατηγικό βάθος των ενεργειακών συμφωνιών που συνομολόγησε η Κύπρος με γειτονικές χώρες.
Όμως παρά τις δυσχέρειες που δημιουργήθηκαν λόγω και των δικών-μας λαθών, εξακολουθούν και σήμερα να υπάρχουν δυνατότητες για δίκαιη και βιώσιμη λύση.
Άμεσα χρειαζόμαστε μια νέα διεκδικητική πολιτική όπως πολλές φορές την έχουμε καθορίσει. Είναι δύσκολη η ανατροπή των κατολισθήσεων, είναι όμως εφικτή. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κυριαρχήσει το άδικο και να είμαστε η τελευταία γενιά Ελλήνων στην Κύπρο.
Οφείλουμε να τερματίσουμε την εκτροπή. Το κυπριακό είναι θέμα εισβολής και κατοχής. Δεν είναι θέμα διακοινοτικής διευθέτησης.
Πρέπει λοιπόν να γίνει αντιληπτό ότι αν ένας λαός υπό ημικατοχή δεν διεκδικήσει με σθένος και αποφασιστικότητα τα αναφαίρετα δικαιώματά-του, κανένας δεν πρόκειται να του τα χαρίσει.
Η ΕΔΕΚ πιστή στις αγωνιστικές-της παραδόσεις συνεχίζει να δίνει αυτή τη μάχη με αυτοπεποίθηση και ενθουσιασμό, διασφαλίζοντας την αγωνιστική και πολιτική συνέχεια του ιδρυτή του Κόμματος του αείμνηστου Βάσου Λυσσαρίδη και των συναγωνιστών της ηρωικής δεκαετίας 1964 – 1974.
Γραφείο Τύπου
Λευκωσία, 15 Νοεμβρίου 2023
