Τα όσα συμβαίνουν στον τραπεζικό τομέα της Κύπρου και τώρα στη Συνεργατική Κυπριακή Τράπεζα, φαίνεται να είναι παγκόσμιες πρωτοτυπίες. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το ότι πουλά το κράτος στους ιδιώτες το καλό τμήμα μίας τράπεζας, το οποίο ουσιαστικά θα είναι κερδοφόρο, και την ίδια στιγμή ο φορολογούμενος πολίτης διά μέσου του κράτους να καταβάλλει, επιπρόσθετα, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ;

Διερωτόμαστε προς τι η αναγκαιότητα της κρατικοποίησης όταν για να ιδιωτικοποιηθεί η Συνεργατική Κυπριακή Τράπεζα πρέπει να καταβάλει το κράτος πέντε δισεκατομμύρια ευρώ και την ίδια στιγμή να βρεθούν στην ανεργία και μερικές εκατοντάδες υπάλληλοι.

Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται η ορθότητα της πρότασης που υποβάλαμε το 2013 που προνοούσε αντί για κρατικοποίηση να παραχωρηθεί το 1,5 δις ευρώ για την αγορά ανάλογου ποσού μη εξυπηρετούμενων δανείων, τα οποία θα παραχωρούνταν για διαχείριση, στη βάση κοινωνικών κριτηρίων, στον Οργανισμό Ανάπτυξης Γης. Εάν υιοθετείτο η εισήγησή μας, αφενός ο Συνεργατισμός θα ήταν βιώσιμος και αφετέρου το κράτος, μέσα σε αυτό το διάστημα, θα ανακτούσε τα χρήματα της αγοράς των δανείων, θα μπορούσε να αποφύγει την καταβολή πρόσθετων ποσών αλλά και την ιδιωτικοποίηση.

Δυστυχώς φαίνεται να μην διδασκόμαστε από τα λάθη του παρελθόντος.

Λευκωσία, 11 Ιουνίου 2018