Το τελευταίο διάστημα από τις δηλώσεις τόσο των Τούρκων όσο και των Τουρκοκυπρίων πολιτικών διαφαίνεται για ακόμα μια φορά πως οι τουρκικοί στόχοι αναφορικά με την επίλυση του κυπριακού είναι ξεκάθαροι:

Είτε η λύση να είναι στα πρότυπα ενός συνομοσπονδιακού μοντέλου με πλήρη εξίσωση του κατεχομένου τμήματος με την Κυπριακή Δημοκρατία, είτε η δημιουργία προϋποθέσεων για τη σταδιακή αναγνώριση του τουρκικού κράτους στην κατεχόμενη περιοχή.

Προς αυτή την κατεύθυνση η τουρκική πλευρά επιστρατεύει τους μηχανισμούς των χρονοδιαγραμμάτων της ενδιάμεσης συμφωνίας, την άσκηση πιέσεων αναφορικά με την παράνομη παρέμβαση αναστολής του ενεργειακού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας αξιοποιώντας  τη στρατιωτική ισχύ της Τουρκιάς, καθώς και τις αδικαιολόγητες μέχρι σήμερα υποχωρήσεις της πλευράς μας.

Είναι κατανοητό ότι 42 χρόνια διαλόγου εστιασμένου στην επίλυση της εσωτερικής πτυχής του Κυπριακού (διακυβέρνηση, κατανομή εξουσιών κτλ) δεν οδήγησε σε λύση αλλά σε κατοχύρωση στην Τουρκία πολιτικού κεκτημένου και πρόσθετου «παράγωγου δίκαιου».

Η συνέχιση στην ίδια κατεύθυνση δεν πρόκειται να επιφέρει οποιαδήποτε αλλοίωση των δεδομένων, αλλά αντίθετα, θα προσδώσει περαιτέρω ενίσχυση της τουρκικής πλευράς.

Ως εκ τούτου για την ΕΔΕΚ αυτό που θα πρέπει να επιδιωχθεί ως προτεραιότητα στο πλαίσιο μιας Διεθνούς Διάσκεψης για το κυπριακό, σύμφωνα και με σχετική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, είναι η κατά προτεραιότητα συζήτηση και επίλυση της ουσίας του κυπριακού που είναι η διεθνής πτυχή και κύρια η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, ο επαναπατρισμός των εποίκων και η κατάργηση των Συνθηκών Εγγυήσεων και Συμμαχίας.

Εφόσον επιτευχθεί συμφωνία σε αυτά, τότε και μόνο τότε να προχωρήσει η συζήτηση για την εσωτερική πτυχή του προβλήματος στο πλαίσιο ενός διακοινοτικού διαλόγου και με σαφή στόχο την ουσιαστική εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεντημένου, του μόνου που μπορεί να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα, τη λειτουργικότητα και τη δημοκρατικότητα της επίλυσης.

Λευκωσία, 29 Ιουλίου 2018