ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ
ΛΕΥΚΩΣΙΑ 18 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018
Σε μια περίοδο όπου επιχειρείται συστηματικά η παραχάραξη της ιστορίας, με τους ενόχους να αθωώνονται και τους αθώους να ενοχοποιούνται, οφείλουμε με θάρρος, αντικειμενικότητα και διεισδυτικότητα να καταγράψουμε τα αίτια και τα αιτιατά που μας οδήγησαν στην τραγωδία του 1974, τις συνέπειες της οποίας, εξακολουθούμε να βιώνουμε και σήμερα, επικίνδυνες, όσο ποτέ άλλοτε.
Μόνο η ιστορική αυτογνωσία μπορεί να διορθώσει την πορεία-μας, να ανατροφοδοτήσει τους στόχους-μας και να μας οδηγήσει στην επιδιωκόμενη δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση.
Μοιραία αυτές τις μέρες η μνήμη ταξιδεύει στη γένεση και τους υπευθύνους της τραγωδίας. Επαναφέρει στη μνήμη-μας τους ολιγάριθμους Ελληνόφωνους προδότες της Ελλάδας και της Κύπρου.
Η σκέψη στρέφεται με οργή προς τους χουντικούς δεσμώτες του Ελληνικού λαού οι οποίοι καθοδηγούμενοι από ξένα κέντρα αποφάσεων και σε συνεργασία με την ΕΟΚΑ Β΄ άνοιξαν τις κερκόπορτες στον τουρκικό Αττίλα, που δεν μπορούσε να πατήσει την Κύπρο εάν η προδοσία δεν άφηνε αφύλακτες τις ακτές της Κερύνειας. Το τουρκικό ασκέρι το έφερε η προδοσία και η εθελούσια παράδοση εδαφών.
Η 15η και η 20η Ιουλίου 1974 δεν ήσαν δύο στιγμιαία γεγονότα. Ήσαν οι δύο φάσεις του ίδιου εγκληματικού σχεδίου το οποίο είχε εκκολαφθεί από τους ΝΑΤΟικούς κύκλους και υλοποιήθηκε με τη συνεργασία Ελλήνων πολιτικών και στρατιωτικών και τη συνδρομή Κυπρίων συνοδοιπόρων.
Ήταν το αποκορύφωμα μιας 10ετούς συνωμοσίας η οποία άρχισε μετά την επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την υπονόμευση που επιχείρησε η τουρκοανταρσία του 1963. Αποσκοπούσε στην απομάκρυνση του Αρχ. Μακαρίου, την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβολή της διπλής ένωσης.
Παράλληλα εξυπηρετείτο με τον καλύτερο τρόπο ο σταθερός γεωστρατηγικός στόχος της Τουρκίας για επανάκτηση της Κύπρου, όπως αυτός διαμορφώθηκε από τις αρχές της 10ετίας του 1950 στη βάση των εκθέσεων του Νιχάτ Ερίμ και περιλάμβανε:
Η προδοσία της περιόδου 1967 – 1974 με πρωταγωνιστές την στρατιωτική χούντα των Αθηνών και τους συνοδοιπόρους-τους στην Κύπρο, κυρίως τον Γρίβα και την ΕΟΚΑ Β΄,
η αποχώρηση της ελληνικής Μεραρχίας το Γενάρη του 1968,
η εμφύλια διαμάχη που καλλιέργησαν στον κυπριακό ελληνισμό και
το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, οδήγησαν στην τουρκική εισβολή του 1974 και έδωσαν στην Τουρκία ισχυρό πλεονέκτημα για να εκπληρώσει τους στόχους-της.
Παράλληλα με την προώθηση της λύσης της ΔΔΟ μέσα από τις πρόνοιες που θα περιλαμβάνει όπως
θα τις δίνεται η δυνατότητα δια μέσου του τ/κυπριακού συνιστώντος τμήματος να ελέγχει τη λειτουργία ολόκληρου του κράτους. Με την στρατιωτική ισχύ που διαθέτει θα μπορεί όποια στιγμή αποφασίσει να το οδηγήσει σε κρίση, σε διάλυση ή/και σε προσάρτηση.
Εξεύρεση λύσης στη βάση των παραπάνω δεδομένων στην ουσία θα αποτελέσει τη χειρότερη μορφή νομιμοποιημένης διχοτόμησης της πατρίδας
Η 5μερής Διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην Ελβετία τον περασμένο χρόνο, αποτέλεσε ακόμα μια ολέθρια υποχώρηση της πλευράς-μας. Στην ουσία υποβάθμισε την Κυπριακή Δημοκρατία σε επίπεδο κοινότητας και την εξίσωσε με την τ/κυπριακή. Την ίδια στιγμή αλλοιώνεται η πραγματική υφή του κυπριακού από πρόβλημα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής σε θέμα διακοινοτικής διευθέτησης.
Στην 5μερή η διαδικασία κατέρρευσε κάτω από το βάρος της τουρκικής αδιαλλαξίας. Άφησε όμως ως κληροδότημα το πλαίσιο από 6 σημεία το οποίο κατέθεσε ο ΓΓ του ΟΗΕ ως βάση για συζήτηση και σε περίπτωση συμφωνίας υπογραφή «ενδιάμεσης στρατηγικής συμφωνίας».
Η συνέχιση των συνομιλιών από το σημείο που διακόπηκαν στο Κρανς Μοντάνα θα αποτελέσει ακόμα ένα σοβαρό λάθος τακτικής. Στην ουσία θα συναινέσουμε ο διάλογος να συνεχίσει στο πλαίσιο που επέβαλε η Τουρκία.
Η αποδοχή-του δεν πρόκειται να οδηγήσει σε δημοκρατική και βιώσιμη λύση. Η υπογραφή ενδιάμεσης στρατηγικής συμφωνίας θα καταστρατηγήσει και την αρχή που έγινε αποδεκτή, ότι «τίποτα δεν ισχύει εάν δεν συμφωνηθούν όλα»
Η μέχρι σήμερα εμπειρία από τα 42 χρόνια συνομιλιών επιβάλλει αλλαγή τακτικής για αποτελεσματική αντιμετώπιση των τουρκικών επεκτατικών σχεδιασμών και ανάληψη πρωτοβουλιών που θα φέρουν την Τουρκία σε δύσκολη θέση πολιτική και οικονομική.
Με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή η διαμόρφωση ενιαίας πολιτικής Κύπρου – Ελλάδας είναι αναγκαία και απαραίτητη. Οι δύο χώρες επιβάλλεται να επικεντρώσουν την προσπάθειά-τους στην αναβάθμιση του γεωστρατηγικού-τους ρόλου στην περιοχή.
Η αναβάθμιση μπορεί να στηριχθεί σε τρείς βασικούς πυλώνες:
Τον Πολιτικό
Με επικέντρωση την Ε.Ε. και τον ΟΗΕ
Όσον αφορά την Ε.Ε. η στόχευση πρέπει να αφορά την παρεμπόδιση οποιασδήποτε αναβάθμισης των εμπορικών και οικονομικών σχέσεων με την Τουρκία.
Το πολιτικό πλαίσιο αυτής της τακτικής πρέπει να περιλαμβάνει τη συμμόρφωση της Τουρκίας στις πρόνοιες της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 και την υλοποίηση των κυπρογενών υποχρεώσεων που ανέλαβε έναντι της Ε.Ε. το Σεπτέμβριο του 2005.
Όσον αφορά τον Ο.Η.Ε. την αξιοποίηση αποφάσεων της Γ.Σ. και του Σ.Α. με επίκεντρο το αίτημα για σύγκλειση Διεθνούς Διάσκεψης για το κυπριακό με τη συμμετοχή των 5 μονίμων μελών του Σ.Α. της Ε.Ε. των εγγυητριών χωρών και της Κ.Δ. με μοναδικό θέμα την υλοποίηση των αποφάσεων των Η.Ε. για τη διεθνή πτυχή του κυπριακού και συγκεκριμένα
Τον ενεργειακό
Η προσεκτική και πολυεπίπεδη αξιοποίησή-του θα υποβοηθήσει στη μερική εξισορρόπηση των συμφερόντων των δυνάμεων που εμπλέκονται στην περιοχή.
Με βάση αυτά τα δεδομένα Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να σχεδιάσουν τη δική-τους τακτική και με προσεκτική και αναβαθμισμένη κλιμάκωση να προωθήσουν την υλοποίησή-της. Οι προτάσεις-μας είναι συγκεκριμένες
Τον στρατιωτικό
Η υλοποίηση των δύο προηγούμενων πυλώνων θα ενισχυθεί σημαντικά από ανάλογη στρατιωτική υποστήριξη, την οποία η Κύπρος αδυνατεί να προσφέρει. Οι συνθήκες σήμερα προσφέρονται για στενή στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας και Κύπρου.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό να ενεργοποιηθεί το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και να ενισχυθεί η παρουσία του ελληνικού στρατού στην Κύπρο, τόσο αριθμητικά όσο και οπλικά.
Επιπρόσθετα η Ελλάδα δεν πρέπει να περιορίσει το γεωστρατηγικό-της ρόλο στο χώρο των Βαλκανίων. Πρέπει να τον επεκτείνει στην Αν. Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή. Μπορεί να το επιτύχει αξιοποιώντας την Κύπρο. Λάθη των ελληνικών κυβερνήσεων στο παρελθόν περιόρισαν αυτή τη δυνατότητα και ενίσχυσαν την τουρκική πολιτική.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο αγώνας αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού είναι κοινός. Η Κύπρος δεν είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού, αλλά το τελευταίο. Εάν χαθεί η μάχη της Κύπρου θα χαθεί και η μάχη της Θράκης και του Αιγαίου.
Ο ραγιαδισμός, ο ευσεβοποθισμός και η ηττοπάθεια μόνο σε καταστροφική λύση μπορούν να μας οδηγήσουν. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να είμαστε η τελευταία γενιά Ελλήνων στη μαρτυρική Κύπρο.
Στο όνομα των νεκρών αλλά και των ζώντων αγωνιστών της δημοκρατικής αντίστασης, στο όνομα των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων της κυπριακής ελευθερίας, στα αθώα θύματα και τους παθόντες της τουρκικής θηριωδίας, οφείλουμε να διατηρήσουμε και να ενισχύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η Κυπριακή Δημοκρατία ιδρύθηκε και διατηρήθηκε με θυσίες και αίμα ηρώων. Δεν θα επιτρέψουμε να καταλυθεί με υπογραφή πολιτικών. Οφείλουμε να αγωνισθούμε και να την παραδώσουμε στις μελλοντικές γενιές και πάλι ελεύθερη και δημοκρατική.
Λευκωσία, 17 Ιουλίου 2018