Ο χρόνος δεν επουλώνει τις πληγές όσο τα επακόλουθα της προδοσίας σημαδεύουν τη ζωή και τις σκέψεις-μας.
Η οργή δε τιθασεύεται όσο η κατοχική σημαία πληγώνει τον Πενταδάκτυλο και προκαλεί βάναυσα τα αισθήματα και την αξιοπρέπειά-μας.
Οι εφιάλτες δεν τερματίζονται όσο οι πατρογονικές εστίες βρίσκονται υπό κατοχή και η χιλιόχρονη Ελληνική πολιτισμική ιστορία βιάζεται.
Η απόφαση για αντίσταση δεν αναιρείται όσο το συρματόπλεγμα της κατοχής μοιράζει την πατρίδα-μας και πληγώνει την κρατική-μας κυριαρχία.
Τα καθήκοντα συνεχίζουν να εκκρεμούν όσο η θυσία των αγωνιστών της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των αθώων θυμάτων της τουρκικής βαρβαρότητας παραμένει αδικαίωτη.
Στην αγωνιστική πανστρατιά δεν υπάρχει θέση για όσους:
Ο κατακτητής στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων επιχειρεί να μετατραπεί σε περιφερειάρχη με διεθνή εμβέλεια, να ενσωματώσει την Κύπρο ως τμήμα του ζωτικού-του χώρου, εισπράττοντας ταυτόχρονα δυστυχώς και με δική-μας ανοχή εύσημα για δήθεν εποικοδομητική στάση.
Το δε θύμα, σύρεται στο εδώλιο του κατηγορούμενου γιατί αρνείται να προσυπογράψει την εθελούσια διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και να νομιμοποιήσει τα κατοχικά τετελεσμένα.
Γιατί δεν δέχεται να καταστεί δεύτερης κατηγορίας μέλος της Ε.Ε., να απεμπολήσει πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα, να νομιμοποιήσει την κατοχή, τον εποικισμό και να προσυπογράψει τον αφελληνισμό πατρογονικών εστιών.
Και εμείς πιστοί και ταπεινοί προσκυνητές, 44 χρόνια από την Τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή, βρισκόμαστε σήμερα εδώ, σε ένα θλιβερό αλλά περήφανο συναπάντημα, για να εκπληρώσουμε ένα βαρύ χρέος. Να μνημονεύσουμε τους ήρωες της Κοινότητας, αυτούς που θυσίασαν τη ζωή-της στο βωμό της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της πατρίδας-μας. Που όρθωσαν το ανάστημά-τους ενάντια στις κάθε λογής συνωμοσίες, όπου μοίρασαν τη ζωή-τους αντίδωρο χωρίς να κρατήσουν τίποτα για τον εαυτό-τους.
Σε αυτή την πορεία δοκιμασίας, αγώνων και θυσιών η κοινότητα της Ξυλοτύμπου έχει να περηφανεύεται ότι προσέφερε ότι καλύτερο και η ιστορία την κατατάσσει στην κορυφή της προσφοράς προς την πατρίδα και το λαό-μας.
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές η σκέψη μοιραία καταφεύγει σε μερικές ξεχωριστές προσωπικότητες, όπου ο βίος και το έργο-τους μας γέμισαν με περηφάνια, μας πρόσφεραν σιγουριά και αισιοδοξία, σημάδεψαν ανεξίτηλα την εποχή-τους και ο θάνατός-τους πέραν από το βαρύ πένθος που προκάλεσε, αποτελεί παρακαταθήκη για μελλοντική αξιοποίηση.
Ο κατάλογος μακρύς, τα λόγια φτωχά και αδύναμα να περιγράψουν το μεγαλείο της προσφοράς-τους.
Ζαχαρίας Σπύρου, 46 χρονών, νυμφευμένος και πατέρας 5 παιδιών. Οδηγός λεωφορείου στο επάγγελμα, επιστρατεύτηκε στο 395 Τ.Π. για τη μεταφορά στρατιωτών και πολεμικού υλικού. Έγινε ολοκαύτωμα στις 14 Αυγούστου στην περιοχή Κόσιης όταν κτυπήθηκε από τουρκικά αεροπλάνα με βόμβες ναπάλμ.
Αδάμος Αδάμου του Παναγή 29 χρονών, Μηχανικός αυτοκινήτων στο επάγγελμα, νυμφευμένος και πατέρας 3 θυγατέρων, τη μικρότερη δεν είχε την τύχη να τη γνωρίσει. Υπηρετούσε ως έφεδρος στο 226 ΤΠ. Επεσε ηρωικά μαχόμενος στις 14 Αυγούστου στη μάχη της Μιας Μηλιάς. Τα οστά ανευρέθηκαν το 2007 και ταυτοποιήθηκαν το 2010.
Σωτήρης Γεωργίου, 19 χρονών, υπηρετούσε τη στρατιωτική-του θητεία στο 361 ΤΠ. Έπεσε ηρωικά μαχόμενος στις μάχες του Πενταδακτύλου παρά το χωριό Κλεπίνη στις 14 Αυγούστου.
Γεώργιος Δημητρίου του Πέτρου, 19 χρονών, υπηρετούσε τη στρατιωτική-του θητεία στο 286 ΜΤΠ. Έπεσε ηρωικά μαχόμενος στις 15 Αυγούστου, με όλους τους συμπολεμιστές-του στην ηρωική μάχη της διμοιρίας του Ανθγού Ιωσήφ Σεργίδη στην περιοχή Κοντεμένου.
Μιχαλάκης Μιχαήλ του Παναγή, 20 χρονών. Υπηρετούσε στην 181 ΜΠΠ με έδρα το Τρίκωμο. Έπεσε ηρωικά μαχόμενος στις 23 Ιουλίου όταν η Μοίρα-του περικυκλώθηκε από τον τουρκικό στρατό στο Συγχαρί της οροσειράς Πενταδακτύλου.
Αντωνάκης Πολυδώρου του Βραχίμη, 20 χρονών. Υπηρετούσε στην 181 ΜΠΠ. Έπεσε ηρωικά μαχόμενος στις 23 Ιουλίου στη μάχη στο Συγχαρί.
Ανδρέας Σεργίου, Γεννήθηκε στη Κώμα του Γιαλού στην Καρπασία. Δολοφονήθηκε άνανδρα από τους τούρκους στο χωριό-του τον Αύγουστο του 1974. Τα οστά-του ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA και κηδεύτηκε με τις πρέπουσες τιμές στις 23 Ιανουαρίου 2016 στη φιλόξενη γη της Ξυλοτύμπου.
Παύλος Παύλου του Κυριάκου, 28 χρονών, επιπλοποιός στο επάγγελμα. Κατατάγηκε ως έφεδρος στο 226 ΤΠ. Έπεσε ηρωικά μαχόμενος στη β΄ φάση της τουρκικής εισβολής τον Αύγουστου του 1974, στην περιοχή Παλαικύθρου. Τα οστά-του ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στο χωριό Μόρα.
Χρίστος Πέτρου του Νικολάου, 27 χρονών. Γεννήθηκε στην Πύλα. Νυμφεύθηκε με την Κυριακή Βασιλείου και εγκαταστάθηκες στη Ξυλοτύμπου. Υπηρετούσε ως έφεδρος στο 391 ΤΠ. Έπεσε ηρωικά μαχόμενος στις 16 Αυγούστου στις μάχες του Αγίου Παύλου στη Λευκωσία. Αγνοείτο μέχρι το 2017 όταν τα οστά-του ταυτοποιήθηκαν και το όνομά-του καταγράφηκε στο μακρύ κατάλογο των ηρωικά πεσόντων εναντίον του τούρκων εισβολέων.
Παύλος Παύλου του Γεωργίου, 18 χρονών. Υπηρετούσε τη στρατιωτική-του θητεία στην 33η ΜΚ με έδρα το Πέλλα Πάις. Έπεσε ηρωικά κατά την επίθεση της 33ης ΜΚ για κατάληψη του φρουρίου του Αγίου Ιλαρίωνα στις 21 Ιουλίου.
Το αίμα και η θυσία των ηρώων-μας μπορεί να μην απέτρεψαν την τραγωδία, τα αποτελέσματα της οποίας συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Διέσωσαν όμως την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία οφείλουμε να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.
Στα 44 χρόνια που μεσολάβησαν από την τραγωδία του 1974 ποικιλώνυμοι πλανητάρχες, σύγχρονοι Πιλάτοι, επιτήδειοι ουδέτεροι, επιχείρησαν να υπονομεύσουν την κρατική-μας κυριαρχία, να αναβαθμίσουν νομικά και πολιτικά το ψευδοκράτος, να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα του λαού-μας και να επιβάλουν λύση ετεροβαρή και άδικη, η οποία παραβιάζει παράφορα και προκλητικά το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Παρά τα λάθη και τις παραλείψεις, τις αναίτιες υποχωρήσεις ο λαός-μας αντιστάθηκε και ματαίωσε τέτοια εγχειρήματα. Αυτό που δεν πέτυχε η εισβολή του 1974 στο όνομα της ΔΔΟ επιχειρήθηκε να υλοποιηθεί με το σχέδιο Ανάν το 2004. Ο λαός-μας με την ψήφο-του έδωσε αποστομωτική απάντηση σε όσους απεργάζονται τα δικαιώματα του κυπριακού ελληνισμού και επιχειρούν να ακρωτηριάσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου, πληρώνοντας βαρύ τίμημα για την περήφανη στάση-του.
Και τώρα; Όπως επιβεβαιώθηκε και στην 5μερή Διάσκεψη του περασμένου χρόνου, αντιμετωπίζουμε και πάλι τη λαθροβίωση του ίδιου σχεδίου που στοχεύει σε λύση δυο χωριστών κρατικών μορφωμάτων με χαλαρή συνομοσπονδιακή κεντρική κυβέρνηση και τουρκική επικυριαρχία σε ολόκληρη την κυπριακή επικράτεια μέσω των εγγυήσεων και της παραμονής κατοχικών στρατευμάτων και μετά τη λύση.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ΔΔΟ όπως κάποιοι την ερμηνεύουν και επιχειρούν να την εφαρμόσουν δεν είναι Ομοσπονδία, είναι δύο κράτη, είναι Συνομοσπονδία η οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα στην καλύτερη περίπτωση θα οδηγήσει σε διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και δύο κράτη, στη δε χειρότερη σε προσάρτηση ολόκληρης της Κύπρου στην Τουρκία.
Στο άμεσο μέλλον θα επιχειρηθεί η επανέναρξη των συνομιλιών. Κανένας δεν είναι αντίθετος με το διάλογο για την επίλυση του προβλήματος. Όμως είναι διαφορετικός ο διάλογος της αξιοπρεπούς διεκδίκησης δημοκρατικής και βιώσιμης λύσης από το διάλογο της υποταγής στις τουρκικές απαιτήσεις και της παράδοσης.
Η ενδεχόμενη κατάληξη σε ενδιάμεση στρατηγική συμφωνία στη βάση των 6 σημείων του πλαισίου του ΓΓ του ΟΗΕ θα αποτελέσει ακόμα μια θανάσιμη παγίδα για την Κυπριακή Δημοκρατία. Θα νομιμοποιήσει το ψευδοκράτος, θα καταργήσει την επικαλούμενη αρχή ότι τίποτε δεν ισχύει εάν δεν συμφωνηθούν όλα και θα τερματίσει οριστικά τη διαδικασία επίλυσης.
Η πολιτική ηγεσία οφείλει να ακούσει και να αφομοιώσει τη δραματική έκκληση του Αρχ. Μακαρίου στην τελευταία ιστορική-του ομιλία στην πλατεία Ελευθερίας στις 20 Ιουλίου 1977, ότι «ο διακοινοτικός διάλογος με τη μορφή που διεξήχθη διέδραμε ήδη τη χρησιμότητά-του, η Τουρκία τον αξιοποιεί ως άλλοθι για να εδραιώσει τα επεκτατικά-της σχέδια. Ως εκ τούτου όσοι ενδιαφέρονται για πραγματική λύση θα πρέπει να ασκήσουν πιέσεις προς την Τουρκία».
Την ίδια στιγμή ο Αρχιεπίσκοπος διακήρυξε με σθένος την έναρξη του μακροχρόνιου αγώνα, κατάληξη του οποίου θα είναι ο τερματισμός της κατοχής και η εξεύρεση λύσης δίκαιης και βιώσιμης, όπου όλοι οι κάτοικοι-της θα απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα.
Στη βάση των πιο πάνω αρχών είναι μεν δύσκολη η ανατροπή των σημερινών δεδομένων, είναι όμως εφικτή. Αρκεί να το πιστέψουμε και να αγωνιστούμε γι’ αυτό.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κυριαρχήσει το άδικο και να είμαστε η τελευταία γενιά Ελλήνων στην Κύπρο.
Αυτό πρέπει να αποτελεί το συμβόλαιο τιμής ενός ολόκληρου λαού με την ιστορία και το έθνος.
Δεν είναι δυνατό αυτά τα χώματα, τα αιώνια Ελληνικά, να παραδοθούν στους εχθρούς με δική-μας υπογραφή.
Σε αυτό τον αγώνα κανένας είτε ζωντανός, είτε νεκρός δεν δικαιούται απουσίας.
Μέχρι την απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών-μας είμαστε υποχρεωμένοι όχι μόνο να αποτίουμε φόρο τιμής στη μνήμη των ηρώων-μας, αλλά και να καταθέτουμε κάθε χρόνο τον απολογισμός-μας και να επαναλαμβάνουμε την υπόσχεση ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουμε η Κυπριακή Δημοκρατία η οποία συστάθηκε και επιβίωσε με θυσίες και αίμα ηρώων να καταλυθεί με υπογραφή πολιτικών.
Λευκωσία, 18 Ιουλίου 2018
