Η μαζική προσφυγοποίηση πολιτών από διάφορες χώρες λόγω είτε της οικονομικής κρίσης, είτε εμφυλίων σπαραγμών, θα πρέπει να ευαισθητοποιήσει τις υπερδυνάμεις και τους διεθνείς οργανισμούς για τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων. Και αυτό επειδή τα άτομα αυτά, πέρα από τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν για τη ζωή τους, σε πολλές περιπτώσεις καθίστανται αντικείμενα εργασιακής, οικονομικής και άλλης εκμετάλλευσης. Επίσης, ως έμμεση επίπτωση είναι και η αποδιοργάνωση άλλων κοινωνιών, κατά προτεραιότητα ευρωπαϊκών .

Στην περίπτωση της Κύπρου η προσφυγιά είναι απότοκο της εισβολής και της παράνομης κατοχής που συνεχίζεται εδώ και 44 χρόνια και καθιστά άθελα χιλιάδες συμπολίτες μας πρόσφυγες εντός της ίδιας τους της πατρίδας.

Η Πολιτεία οφείλει να εφαρμόσει αποτελεσματική προσφυγική πολιτική η οποία θα εντάσσεται μέσα στο πλαίσιο της αέναης πάλης για επιστροφή στις πατρογονικές μας εστίες. Οποιαδήποτε μορφή λύσης επιβάλλεται να προνοεί όσα αναφέρουν τα ψηφίσματα του OHE τα οποία μιλούν ξεκάθαρα για επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους σε συνθήκες ασφάλειας, ανεξαρτήτως του χρόνου που παρήλθε από το 1974.

Είναι για αυτό το λόγο που ως ΕΔΕΚ, ήδη από το 1978 έχουμε καταθέσει ολοκληρωμένη πρόταση για τη δημιουργία Ταμείου Στήριξης Ιδιοκτητών Κατεχόμενων Περιουσιών. Η πρόταση αποσκοπεί στη στήριξη των ιδιοκτητών της κατεχομένης γης μας, ώστε, αντί της προσφυγής στην παράνομη "επιτροπή περιουσίων" των κατεχομένων ή της εκποίησης της ακίνητης τους περιουσίας, να προσφεύγουν στο «Ταμείο Στήριξης». Το εν λόγω ταμείο θα τους στηρίζει οικονομικά ως μέρος της οφειλόμενης αποζημιώσεως για την απώλεια χρήσης, κάρπωσης ή εκμετάλλευσης της γης τους.

Τόσο το δικαίωμα της ιδιοκτησίας όσο και το δικαίωμα της επιστροφής είναι αναπαλλοτρίωτο ατομικό δικαίωμα και οφείλουμε να το σεβαστούμε, να το κατοχυρώσουμε και να μην αποδεχθούμε οποιεσδήποτε εκπτώσεις.

Λευκωσία, 20 Ιουνίου 2018