Έντιμη κυρία πρόεδρε,
Συναδέλφισσες, και συνάδελφοι,
Η φετινή επετειακή ολομέλεια του Σώματος για απότιση φόρου τιμής στους υπερασπιστές της Δημοκρατίας και της συνταγματικής νομιμότητας σηματοδοτείται και πάλι από σημαντικά γεγονότα, τα οποία οφείλουμε να αξιολογήσουμε για να χαράξουμε την πολιτική μας ως κράτος και ως λαός.
Η κατοχική Τουρκία συνεχίζει τις έκνομες δραστηριότητες στο πλαίσιο του επεκτατικού της σχεδίου, για έλεγχο της Αν. Μεσογείου, ώστε να καταστεί μια περιφερειακή δύναμη με παγκόσμια εμβέλεια. Την ίδια στιγμή με προμετωπίδα το κατοχικό καθεστώτος συνεχίζει τον σταδιακό εποικισμό της πόλης της Αμμοχώστου σε μια προσπάθεια περαιτέρω αναβάθμισης των επεκτατικών της στόχων.
Η Ουκρανική κρίση, όπως αυτή έχει εκδηλωθεί με την εισβολή της Ρωσίας, έχει επιβεβαιώσει την ποντιοπιλατική, αλλά και την συμφεροντολογική συμπεριφορά του διεθνούς παράγοντα και κύρια των ευρωπαίων εταίρων μας.
Στη Ρωσία επιβάλλουν άμεσα κυρώσεις με σοβαρές επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των λαών της Ευρώπης και όχι μόνο, αλλά στην Τουρκία δίνουν οικονομική στήριξη, ωσάν να μην είναι κατοχική δύναμη.
Την Ρωσία την αποβάλλουν από διεθνείς Οργανισμούς, αλλά την Τουρκία την αναβαθμίζουν σε διαμεσολαβητή επίλυσης της Ουκρανικής κρίσης.
Στην περίπτωση της Ρωσία επιβάλλουν εμπάργκο πώλησης προϊόντων και αποστέλλουν όπλα στην Ουκρανία. Στην περίπτωση της Κύπρου επέβαλαν εμπάργκο πώλησης όπλων στο θύμα και παραχωρούσαν όπλα στο θύτη.
Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.
Είναι λοιπόν προφανές ότι ο κατακτητής αξιοποιεί αυτή τη συμπεριφορά και ανενόχλητα κλιμακώνει επικίνδυνα τις επεκτατικές του βλέψεις σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τα νέα γεωστρατηγικά δεδομένα όπως αυτά διαμορφώνονται, για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας, όπως πολλές φορές τονίσαμε, επιβάλλουν αναθεώρηση τακτικής. Η συνέχιση μιας τακτικής που για 48 χρόνια:
δεν πρόκειται να φέρει τη λύση ένα βήμα πιο κοντά. Αντίθετα θα φέρει πιο κοντά τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης. Δεν μπορεί να συντηρούνται προσδοκίες με ψευδαισθήσεις και τη φρούδα ελπίδα ότι ο κατακτητής θα επιδείξει επιτέλους καλή θέληση.
Η 15η και η 20η Ιουλίου 1974 δεν ήταν τυχαία γεγονότα. Ήταν οι δύο φάσεις του ίδιου εγκληματικού σχεδίου, το οποίο είχε εκκολαφθεί από τους ΝΑΤΟικούς κύκλους και υλοποιήθηκε με τη συνεργασία Ελλήνων πολιτικών και στρατιωτικών και δυστυχώς με τη συνδρομή Κυπρίων συνοδοιπόρων.
Ήταν το αποκορύφωμα μιας 10ετούς συνωμοσίας, την οποία η Τουρκία αξιοποίησε για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβολή της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, μιας διχοτομικής λύσης, η οποία τελικά να οδηγήσει σε πλήρη ενσωμάτωση της Κύπρου στην τουρκική επικράτεια.
Τα αποτελέσματα αυτής της συνομωσίας επιχειρήθηκε να νομιμοποιηθούν το 2004 με το σχέδιο Ανάν, το οποίο ο λαός μας με υπευθυνότητα απέρριψε διασώζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία.
Για την ΕΔΕΚ, τους ΕΔΕΚίτες, τον ιδρυτή και ιστορικό της ηγέτη Β. Λυσσαρίδη σε αυτή τη διαδρομή δεν υπήρξαν διλήμματα. Από την πρώτη στιγμή αναμετρήθηκαν με τη συνομωσία και την παρανομία. Δεν επέλεξαν την εύκολη λύση είτε της συμπόρευσης, είτε της επιτήδειας ουδετερότητας για να εξασφαλίσουν εύνοια και λάφυρα. Οργανωμένα και συντεταγμένα αντιστάθηκαν στις συνομωσίες με στόχο τη ματαίωσή τους.
Οι ΕΔΕΚίτες όπως και τότε έτσι και τώρα θα συνεχίσουμε τον αγώνα των νεκρών και όχι μόνο συναγωνιστών μας, του Κόκου Φωτίου, του Δώρου Λοΐζου, του Φειδία Στόκκου, του Σολωμού, του Μένοικου και τόσων άλλων, με κάθε νόμιμο και δημοκρατικό τρόπο για:
Γραφείο Τύπου
Λευκωσία, 15 Ιουλίου 2022