Συμπληρώνονται 45 χρόνια από την άνανδρη εν ψυχρώ δολοφονία του Αντώνη Ανδρονίκου. Ο χρόνος δεν είναι ικανός να επουλώσει τις πληγές, αλλά ούτε και να διαγράψει τα στυγερά εγκλήματα που διέπραξαν τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄.
Η αναφορά και η ανάμνηση αυτών των γεγονότων που οδήγησαν στην τραγωδία του 1974 δεν αποσκοπεί στην ανάξεση πληγών, ούτε και στην πρόκληση διχασμού.
Σε στιγμές όμως κρίσιμες για την πατρίδα και τον ελληνισμό, σε στιγμές κρίσης, η ιστορική αυτογνωσία αποτελεί βασικό στοιχείο επιβίωσης. Αποτελεί στοιχείο παραδειγματισμού για την αποφυγή ίδιων ή παρόμοιων λαθών.
Η απόδοση φόρου τιμής στον αγωνιστή της Δημοκρατίας και της δημοκρατικής αντίστασης ενάντια στην συνταγματική εκτροπή που κάποιοι εντός και εκτός Κύπρου συστηματικά μεθόδευσαν, τον Αντώνη Ανδρονίκου αποτελεί αναβάπτισμα στα αγωνιστικά νάματα μιας ηρωικής γενιάς, χαλυβδώνει την πίστη και ενδυναμώνει την πεποίθησή-μας, οι αμετανόητοι οπαδοί της δημοκρατίας, οι εθνικά σκεπτόμενοι, οι πραγματικοί πατριώτες να παραμείνουμε και σήμερα πρωτοπόροι και πρωταγωνιστές στην αντιμετώπιση των νέων κινδύνων που ελλοχεύουν για την πατρίδα-μας.
Καλότυχοι όσοι με το θάνατό-τους τον καταργούν και περνούν στην αθανασία.
Καλότυχοι όσοι με το τίμιο αίμα-τους γράφουν ανεξίτηλα την ιστορία.
Όσοι με τη θυσία-τους μετατρέπονται σε φωτεινούς φάρους για να μεταλαμπαδεύουν στις επόμενες γενιές τις αξίες του θυσιαστηρίου-τους και παραμένουν αθάνατα σύμβολα για μελλοντικούς αγώνες.
Ο Αντώνης Ανδρονίκου έγραψε τη δική-του ιστορία σφραγίζοντάς-την με τον ηρωικό-του θάνατο.
Γεννήθηκε στο χωριό Μελίνη της επαρχίας Λάρνακας. Παντρεύτηκε τη Μαρία Χρυσοστόμου με την οποία απέκτησαν 6 παιδιά. Γεωργοκτηνοτρόφος στο επάγγελμα αναγκάσθηκε να μετακομίσει για σκοπούς βιοπορισμού μαζί με την οικογένειά-του στην Παρεκκλησιά.
Εργατικός, φιλόξενος, φιλήσυχος πολίτης, υπόδειγμα οικογενειάρχη. Ενσυνείδητος Πατριώτης, με ισχυρό δημοκρατικό φρόνημα. Ένθερμος υποστηρικτής του Αρχ. Μακαρίου, υποστηρικτής της συνταγματικής νομιμότητας. Δεν δίσταζε να υποστηρίζει δημόσια τις απόψεις-του, να επικρίνει τη δράση της παράνομης οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄ και της χούντας των Αθηνών.
Γι’ αυτό και οι συνωμοτικοί κύκλοι της ΕΟΚΑ Β΄ τον είχαν συμπεριλάβει σε ένα μακρύ κατάλογο προσώπων προς εκτέλεση. Οι στυγεροί δολοφόνοι τα ονόματα των οποίων είναι γνωστά, αλλά ποτέ δεν λογοδότησαν κατόρθωσαν να υλοποιήσουν το εγκληματικό-τους σχέδιο στις 10 Δεκεμβρίου του 1973.
Αρχικά απήγαγαν και στη συνέχεια εκτέλεσαν τον Αντώνη. Το πτώμα-του ανευρέθηκε τρείς μέρες αργότερα στην περιοχή Αγίας Βαρβάρας, διάτρητο από σφαίρες.
Όταν κάποιοι συνειδητά ή ασυνείδητα υπονόμευαν την κρατική-μας υπόσταση, οι επώνυμοι και ανώνυμοι υπερασπιστές της δημοκρατίας, μετατράπηκαν σε εμπροσθοφυλακή και φύλακα άγγελο της προάσπισης της αξιοπρέπειας και της εθνικής επιβίωσης του λαού-μας.
Όλοι αυτοί που είτε εξίσωναν την τρομοκρατία με το νόμιμο καθήκον προάσπισης της δημοκρατικής και συνταγματικής νομιμότητας, είτε παρέμειναν επιτήδειοι ουδέτεροι, θα πρέπει να αισθάνονται ενοχή μπροστά στο μεγαλείο του θυσιαστηρίου του Αντώνη Ανδρονίκου και των άλλων μαρτύρων της δημοκρατικής αντίστασης.
Τα περί βίας και αντιβίας καθώς και η προσπάθεια φίμωσης κάθε δημοκρατικής φωνής αποτελούν μαύρη σελίδα στην ιστορία της πατρίδας-μας.
Η θυσία των ηρώων-μας αλλά και η δημοκρατική αντίσταση μερίδας του λαού-μας, μπορεί να μην κατόρθωσε να ματαιώσει ολοκληρωτικά τα συνωμοτικά σχέδια σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, απέτρεψε όμως την ολοκληρωτική επιβολή των σχεδίων κατάλυσής-της.
Τα αποτελέσματα της εγκληματικής συνομωσίας με αποκορύφωμα το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 και την τουρκική εισβολή της 20ης Ιουλίου, εξακολουθούν να είναι οδυνηρά. Αντιμετωπίζουμε και σήμερα κρίσιμες καταστάσεις με εθνοκτόνα σχέδια να βρίσκονται σε εκκόλαψη.
Οι αρνητικοί για την πατρίδα-μας σχεδιασμοί ανάγονται στη δεκαετία του 1950.
Η Τουρκία αφενός κατάστρωσε το δικό-της σχέδιο για επανάκτηση της Κύπρου με στόχο το γεωστρατηγικό έλεγχο της Αν. Μεσογείου, και αφετέρου οι Αμερικανο- Βρετανικοί ΝΑΤΟικοί κύκλοι προώθησαν τους δικούς-τους σχεδιασμούς για πλήρη επικυριαρχία στην περιοχή.
Η εφαρμογή-τους άρχισε με την ανεξαρτησία της κυπριακής Δημοκρατίας και αποσκοπούσε στην υπονόμευση της κρατικής υπόστασης του νεοσύστατου κράτους. Γνώριζαν ότι για την επιτυχία-τους έπρεπε να υπονομεύσουν το εθνικό αίσθημα και να υποσκάψουν το φρόνημα του λαού-μας, στο όνομα δελεαστικών αλλά ανεκπλήρωτων υποσχέσεων.
Ο στόχος ήταν σαφής. Διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και επιβολή διχοτομικής λύσης.
Η εφαρμογή αυτών των σχεδιασμών παρουσίαζε σταδιακή κλιμάκωση.
Η αρχή έγινε με την Τουρκοανταρσία του 1963-64 και την απόσχιση των Τ/κυπρίων από το νόμιμο κράτος. Η Κυπριακή Δημοκρατία επιβίωσε και η κυβέρνηση του Αρχ. Μακαρίου με αποφάσεις του ΟΗΕ αναγνωρίσθηκε ως ο μόνος νόμιμος εκπρόσωπος του κυπριακού λαού.
Ακολούθησε η προσπάθεια επιβολής του διχοτομικού σχεδίου Ατσενσον το καλοκαίρι του 1964
Συνεχίσθηκε με τη συνωμοτική πολεμική εναντίον της Κύπρου και του Αρχ. Μακαρίου, αρχικά από την στρατιωτική χούντα του δικτάτορα Παπαδόπουλου και στη συνέχεια εντάθηκε από τη χούντα του Ιωαννίδη.
Μέρος της συνομωσίας ήταν και οι σχεδιασμοί για την πραξικοπηματική ανατροπή και τη δολοφονία του Αρχ. Μακαρίου.
Αποκορύφωμα αυτών των συνομωσιών ήταν η ίδρυση της εγκληματικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄ το φθινόπωρο του 1971, θύμα της οποίας είναι ο τιμώμενος σήμερα ήρωας Αντώνης Ανδρονίκου.
44 χρόνια μετά το έγκλημα του 1974 οφείλουμε στο πλαίσιο της αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας να αποκαλύψουμε το πλέγμα της συνομωσίας για να γνωρίζει ο λαός-μας ποιοι και γιατί τον πρόδωσαν, ποιοι και πόσοι τον υπερασπίσθηκαν.
Το αίμα και η θυσία των ηρώων-μας μπορεί να μην απέτρεψαν την τραγωδία, τα αποτελέσματα της οποίας συνεχίζουμε να βιώνουμε μέχρι σήμερα. Διέσωσαν όμως την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία οφείλουμε να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.
Στα 44 χρόνια που μεσολάβησαν από την τραγωδία του 1974 ποικιλώνυμοι πλανητάρχες, σύγχρονοι Πιλάτοι, επιτήδειοι ουδέτεροι, επιχείρησαν και συνεχίζουν να επιχειρούν την υπονόμευση της κρατικής-μας κυριαρχίας, τη νομική και πολιτική αναβάθμιση του ψευδοκράτους, την κάμψη του αγωνιστικού φρονήματος του λαού-μας και την επιβολή λύσης ετεροβαρούς και άδικης, η οποία παραβιάζει παράφορα και προκλητικά το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Παρά τα λάθη και τις παραλείψεις, τις αναίτιες υποχωρήσεις ο λαός-μας αντιστάθηκε και ματαίωσε τέτοια εγχειρήματα. Αυτό που δεν πέτυχε η εισβολή του 1974 επιχειρήθηκε να υλοποιηθεί στο όνομα της ΔΔΟ με το σχέδιο Ανάν το 2004. Ο λαός-μας με την ψήφο-του έδωσε αποστομωτική απάντηση σε όσους απεργάζονται τα δικαιώματα του κυπριακού ελληνισμού και επιχειρούν να ακρωτηριάσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου, πληρώνοντας βαρύ τίμημα για την περήφανη στάση-του.
Και τώρα; Όπως επιβεβαιώθηκε και στην 5μερή Διάσκεψη του Κραν Μοντανά, αντιμετωπίζουμε και πάλι τη λαθροβίωση του ίδιου σχεδίου που στοχεύει σε λύση δυο κρατών, παραμονής εγγυήσεων, κατοχικών στρατευμάτων και εκ περιτροπής προεδρία.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ΔΔΟ όπως κάποιοι την ερμηνεύουν και επιχειρούν να την εφαρμόσουν δεν είναι ένα κανονικό κράτος. Είναι Συνομοσπονδία η οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα στην καλύτερη περίπτωση θα οδηγήσει σε διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και δύο κράτη, στη δε χειρότερη σε προσάρτηση ολόκληρης της Κύπρου στην Τουρκία.
Η διερεύνηση της νέας πρωτοβουλίας της εκπροσώπου του Γ.Γ. του ΟΗΕ για επανέναρξη του διαλόγου και την προώθηση της ιδέας για υπογραφή «ενδιάμεσης στρατηγικής συμφωνίας» στη βάση του πλαισίου των 6 σημείων του Γ.Γ. αποτελεί ακόμα μια θανάσιμη παγίδα για την Κυπριακή Δημοκρατία και τον κυπριακό Ελληνισμό. Νομιμοποιεί το κατοχικό καθεστώς, αποδέχεται την μόνιμη παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο και παράλληλα κατοχυρώνει τα εγγυητικά και επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας. Τέλος νομιμοποιεί και μονιμοποιεί την απεμπόληση των ε/κυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα και την τιτλοποίησή-τους στους έποικους παράνομους σφετεριστές.
Η πολιτική ηγεσία οφείλει να ακούσει και να αφομοιώσει τη δραματική έκκληση του Αρχ. Μακαρίου στην τελευταία ιστορική-του ομιλία στην πλατεία Ελευθερίας στις 20 Ιουλίου 1977, ότι «ο διακοινοτικός διάλογος με τη μορφή που διεξήχθη διέδραμε ήδη τη χρησιμότητά-του, η Τουρκία τον αξιοποιεί ως άλλοθι για να εδραιώσει τα επεκτατικά-της σχέδια. Ως εκ τούτου όσοι ενδιαφέρονται για πραγματική λύση θα πρέπει να ασκήσουν πιέσεις προς την Τουρκία».
Την ίδια στιγμή ο Αρχιεπίσκοπος διακήρυξε με σθένος την έναρξη του μακροχρόνιου αγώνα, κατάληξη του οποίου θα είναι ο τερματισμός της κατοχής και η εξεύρεση λύσης δίκαιης και βιώσιμης, όπου όλοι οι κάτοικοι-της θα απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα.
Στη βάση των παραπάνω αρχών είναι μεν δύσκολη η ανατροπή των σημερινών δεδομένων, είναι όμως εφικτή. Αρκεί να το πιστέψουμε και να αγωνιστούμε γι΄ αυτό.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κυριαρχήσει το άδικο και να είμαστε η τελευταία γενιά Ελλήνων στην Κύπρο.
Αυτό πρέπει να αποτελεί το συμβόλαιο τιμής ενός ολόκληρου λαού με την ιστορία και το έθνος.
Δεν είναι δυνατό αυτά τα χώματα, τα αιώνια Ελληνικά, να παραδοθούν στους εχθρούς με δική-μας υπογραφή.
Σε αυτό τον αγώνα κανένας είτε ζωντανός, είτε νεκρός δεν δικαιούται απουσίας.
Μέχρι την απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών-μας είμαστε υποχρεωμένοι όχι μόνο να αποτίουμε φόρο τιμής στη μνήμη των ηρώων-μας, αλλά και να καταθέτουμε κάθε χρόνο τον απολογισμός-μας και να επαναλαμβάνουμε την υπόσχεση ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουμε η Κυπριακή Δημοκρατία η οποία συστάθηκε και επιβίωσε με θυσίες και αίμα ηρώων να καταλυθεί με υπογραφή πολιτικών.
