του Δώρου Θεοδώρου

π. Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης

 27 Νοεμβρίου, 2018

Ξεκινώ με τη βασική διαπίστωση: Το ΑΚΕΛ είναι της θέσης ότι πρώτα πρέπει να λυθεί το Κυπριακό και μετά ν΄ ακολουθήσει η ανάπτυξη του υποθαλάσσιου πλούτου σε συνεργασία με όλες τις χώρες της περιοχής και φυσικά και με την Τουρκία.

Δεν ξέρω αν ο κ. Κυπριανού νομίζει ότι τα αποθέματα φυσικού αερίου στην περιοχή μας είναι πρόσφατη υπόθεση. Πρόσφατη επιβεβαίωση είναι. Όχι όμως και υπόθεση. Οι μεγάλες τουλάχιστον χώρες αλλά και μικρότερες ενδιαφερόμενες της περιοχής γνώριζαν από πολύ πριν τη μεγάλη πιθανότητα ύπαρξης σημαντικών αποθεμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή μας. Αναφέρω τη πιο απλή περίπτωση. Όταν ο κ. Ρολάνδης, Υπουργός Εμπορίου επί της πρώτης κυβέρνησης Κληρίδη εισηγήθηκε στον Πρόεδρο να βάλει μπροστά τις διαδικασίες για τον εντοπισμό αυτών των κοιτασμάτων, ο Κληρίδης του είπε, κατά τον ίδιο  το Ρολάνδη, ότι ενόσω είναι άλυτο το Κυπριακό οι Τούρκοι ούτε ένα “τενεκεδάκι” πετρέλαιο δεν θα μας αφήσουν να βγάλουμε. Το γνωρίζαμε δηλ. και εμείς και η Ελλάδα και η Τουρκία. Πόσο μάλλον οι μεγάλες δυνάμεις.

Από το 1974, τουλάχιστον, συζητούμε με τους Τουρκοκύπριους για μια αμοιβαία αποδεκτή λύση  που δεν βρέθηκε ακόμα όχι εξ αιτίας κυρίως της Τουρκίας, όπως ανάφερε στη συνέντευξή του ο κ. Κυπριανού, αλλά εξ αιτίας αποκλειστικά της Τουρκίας. Παρόλο που η πλευρά μας δέχτηκε να συζητήσει τη λύση που επίμονα ζητούσε η Τουρκία: Τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Γιατί δεν βρήκαμε λύση; Γιατί εμείς ευνοούσαμε ομοσπονδία η δε Τουρκία ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ. Αμφιβάλλει μήπως ο κ. Κυπριανού; Να του θυμίσω τους Δείκτες Γκουεγιάρ, τις Ιδέες Γκάλι, το σχέδιο Ανάν; Τι ήταν όλα αυτά; Τι άλλο από κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αντικατάστασή της με μια συνομοσπονδία δυο κρατών κυρίαρχων και μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση ανάπηρη γιατί έτσι την θέλει η Τουρκία για να μη λειτουργεί, να μη μπορεί να πάρει αποφάσεις και τελικά να εξουδετερωθεί και να αχρηστευτεί;

Λέγει ο κ. Κυπριανού ότι σήμερα είναι εναντίον της συνομοσπονδίας και της διχοτόμησης. Δεν ήταν πάντα έτσι όμως. Ούτε όταν υπεράσπιζε το ΑΚΕΛ με σθένος στη βουλή τις Ιδέες Γκάλι, ούτε όταν το Π.Γ. αποφάσιζε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα για το Ανάν. Γιατί προφανώς το ΟΧΙ ήρθε σε δεύτερη φάση μετά από την αντίδραση των μελών του. Και μάλιστα για να τσιμεντώσει το ΝΑΙ.

Αν λοιπόν σήμερα είναι εναντίον της συνομοσπονδίας το καταγράφω στα θετικά της συνέντευξης. Όχι όμως και να μας παρουσιάζεται ως ο έκπαλαι  ορκισμένος εχθρός της συνομοσπονδίας. Και αυτός και ο ΔΗΣΥ ήσαν φανατικοί οπαδοί της διζωνικής δικοινοτικής ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ.

Στη συνέντευξη δεν πρόσεξα να δίνεται και ιδιαίτερη σημασία στην λειτουργικότητα της λύσης. Αυτή ποτέ δεν την πρόσεξε, ούτε της έδωσε ιδιαίτερη σημασία όπως ακριβώς και ο ΔΗΣΥ.

Και είναι με ανακούφιση που τώρα πλέον ακούω τον Πρόεδρο να αποδίδει τεράστια σημασία στην αποτελεσματική λειτουργία του κράτους. Γιατί ακριβώς η Τουρκία θέλει ένα κράτος παράλυτο κι αναποτελεσματικό. Εμείς όχι. Το σημαντικότερο όμως είναι: Πρώτα λύση και μετά η ενέργεια;

Πώς όμως θα λυθεί το Κυπριακό με το συσχετισμό δυνάμεων του 1974; Υπάρχει περίπτωση να δει φως η Τουρκία και να καταλάβει ότι “τη συμφέρει” μια δίκαιη και βιώσιμη λύση; Ο Άντρος Κυπριανού επιστρέφοντας από την πρώτη επίσκεψη του στην Κων/πολη μας είχε πει ότι “διεπίστωσα καλή θέληση από πλευράς Τουρκίας για μια δίκαιη λύση”. Αλλά είπε εμείς “πρέπει να πείσουμε”. Δηλ. δεν φταίει η Τουρκία. Φταίμε εμείς που δεν πείσαμε;

Άκουσε κ. Άντρο Κυπριανού. Στην πολιτική μετρούν οι συσχετισμοί των δυνάμεων κι όχι οι ανύπαρκτες καλές θελήσεις. Αν ο συσχετισμός είναι εις βάρος σου τότε οφείλεις να κάνεις το παν για να τον ανατρέψεις. (Αυτός είναι εξάλλου και ο προσδιορισμός της αγωνιστικότητας). Αν όχι παραδίδεσαι και αφήνεσαι στην καλή θέληση του κατακτητή. Που μπορεί και να σου τάζει να είσαι ο πρώτος, αλά πρώτος μεταξύ σκλάβων, δούλων. Παρακολουθώ ότι από τότε που άρχισε μια προσπάθεια της πλευράς μας (και δεν με ενδιαφέρει από που ξεκίνησε) για ανατροπή του ισοζυγίου δυνάμεων αντιδράς παράξενα, αρνητικά, φοβισμένα. Μας αφήνεις την εντύπωση ότι είσαι αντίθετος με αυτή την πολιτική. Μήπως διότι προέρχεται ίσως εκ δυσμών; Μα αν θυμάμαι καλά επί προεδρίας Χριστόφια ούτε εσείς δώσατε θαλάσσιο οικόπεδο σε Ρωσικές εταιρείες. Τις απότρεψε να κάνουν αίτηση. Τι θέλετε λοιπόν; Ο Τσώρτσιλ όταν συμμάχησε με το Στάλιν εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας είχε πει “και με το διάβολο θα συμμαχούσα για να σώσω την πατρίδα μου”.

Οι καιροί είναι δύσκολοι. Χρειαζόμαστε τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα. Αντικατοχική ενότητα κι όχι σαν αυτή που κάνατε με τα φιλοκατοχικά Τ/κα κόμματα. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβετε τόσο το καλύτερο για τον τόπο μας.