«Μοίρασα σα ψωμί την καρδιά μου και δε μου ’μεινε ούτε ένα ψίχουλο»
Σεβαστό Ιερατείο κυρίες και κύριοι,
Η Κυπριακή πολιτεία, μετά από τόσα χρόνια ΔΕΝ μπόρεσε δυστυχώς να παρουσιάσει επίσημα στον Κυπριακό λαό τους ένοχους και συνένοχους ενός από τα πιο στυγερά και αποτρόπαια εγκλήματα που συγκλόνισαν τον κάθε Δημοκράτη πολίτη αυτής της Χώρας, και όχι μόνο.
Ένα έγκλημα που έγινε ύστερα από μια καλοστημένη δολοφονική ενέδρα στο κέντρο της Πρωτεύουσας, εκείνο το μαύρο πρωινό της 30ης Αυγούστου, του 1974, όπου έπεσε νεκρός ο Δώρος Λοΐζου.
Τόσα χρόνια.....σιγής, λοιπόν.
Σιγή από ένα λεγόμενο Κράτος όπου, τη μαύρη εκείνη περίοδο, φόρεσε τη μολυσμένη μάσκα του μεταπραξικοπήματος, δήθεν για να επαναφέρει τη.... Δημοκρατία αφού, μόλις εκδηλώθηκε η αναμενόμενη βάρβαρη Τούρκικη εισβολή, η πραξικοπηματική ομάδα Σαμψών κατέρρευσε, όπως κι εκείνη της Στρατιωτικής Χούντας των Αθηνών, παραδίδουσα την εξουσία στους πολιτικούς, αφού ήδη, ο στόχος τους επετεύχθη, δηλαδή:
της ΕΟΚΑ Β’, προσέξτε, στο φως της ημέρας,
χωρίς κουκούλες ή άλλου είδους προσωπίδες,
στοχεύοντας τη ζωή του ηγέτη της αντίστασης, του ηγέτη της ΕΔΕΚ Βάσου Λυσσαρίδη. Οι εντολές ήταν για να τον δολοφονήσουν αλλά, κι αν χρειαζόταν, να δολοφονήσουν και όλους, όσοι βρίσκονταν μέσα στο αυτοκίνητο που οδηγούσε, εκείνο το πρωινό, ο Δώρος Λοΐζου.
Κατ’ αυτήν, έπεσε ο Δώρος κι ως από θαύμα γλύτωσε από τα πυρά των δολοφόνων, τραυματιζόμενος ο Βάσος Λυσσαρίδης.
Από θαύμα, δεν έπληξαν οι σφαίρες των δολοφόνων την επιβαίνουσα στο ίδιο αυτοκίνητο, σύζυγο του Δώρου, Βαρβάρα, αλλά σκότωσαν, δυστυχώς, ένα άλλο διερχόμενο αθώο πολίτη, την Χρυσήλιο Μαυρομάτη, τη μνήμη του οποίου ευλαβικά τιμούμε, επίσης, σήμερα.
Η αποφράδα αυτή μέρα καταγράφεται κατά την περίοδο όπου, καθήκοντα προεδρεύοντα της Κ.Δ. εκτελούσε, ως γνωστόν, ο Γλαύκος Κληρίδης.
Αυτή ήταν η απόφασή μας.
Οι φόβοι όλων μας ήταν έντονοι και ιδιαίτερα για τον Δώρο Λοΐζου ο οποίος ΕΖΗΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ τη φρίκη της γνωστής σύσκεψης ΜΕΣΑ στο Γραφείο Δημοσίων Πληροφοριών της 15ης Αυγούστου, κατά την οποία γίνονταν τα «μαγειρέματα» με τις απίστευτες πιέσεις, γι’ αποδοχή του απαράδεκτου σχεδίου Γκιουνές.
Σ’ εκείνη τη σύσκεψη - ΙΣΩΣ προσκληθέντες - παρευρίσκονταν και απειλούσαν τον ηγέτη της ΕΔΕΚ, πραξικοπηματίες της ΕΟΚΑ Β’, πάνοπλοι, ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΝΟΧΗ ΤΟΥ ΛΕΓΟΜΕΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ....
Ο Δώρος βλέποντας την εγκληματική ανοχή των λεγόμενων «οργάνων της τάξης» ΜΕΣΑ Σ’ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ, έβγαλε τα δικά του συμπεράσματα:
«Θα σκοτώσουν τον Βάσο», μας έλεγε. «Δεν έχω καμιά αμφιβολία γι αυτό».
Μη έχοντας άλλη επιλογή, με δική του εισήγηση, αποφασίσαμε ένα σχέδιο το οποίο θέσαμε αμέσως σε εφαρμογή.
Έγινε επιλογή εφτά σπιτιών συναγωνιστών της ΕΔΕΚ, σε διάφορες περιοχές όπου ο Βάσος Λυσσαρίδης ΕΠΡΕΠΕ, πάση θυσία, να προφυλαχθεί, διανυκτερεύοντας πότε στο ένα σπίτι και πότε στο άλλο, μετακινούμενος με πολλή προσοχή, όταν κι ΟΠΟΤΕ ΕΠΡΕΠΕ να κυκλοφορήσει, με διαφορετικά αυτοκίνητα, δια μέσου διαφορετικών διαδρομών και σε διαφορετικές ώρες της ημέρας. Και ξεκινήσαμε…
Η αποφράδα μέρα όπου, ΠΑΡΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΠΡΟΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΕΙΣΒΟΛΕΩΝ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΜΕΝΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΦΡΟΥΡΑΣ, ΠΑΡΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ, οι παράνομοι εγκληματίες της ΕΟΚΑ Β’ παρέμειναν «πιστοί» στον όρκο που είχαν δώσει.
Και δεν τους ενδιέφερε ΤΙΠΟΤΕ άλλο. ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΟΥΝ ήταν ο στόχος τους.
Μια ημερομηνία όπου ο Δώρος Λοΐζου, έριξε τα μαλλιά του πίσω, φόρεσε το πρόσωπο του ανάποδα και περνώντας, όντως, από διάφορους δρόμους και πλατείες, έφθασε κοντά σ’ αυτή που σήμερα έχει το όνομά του.
Κι έφθασε......
«ΧΩΡΙΣ ΝΤΟΥΦΕΚΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ»....
Εκεί...... λίγο πριν τα Γραφεία της αγαπημένης του ΕΔΕΚ, της ΕΔΕΚ που τόσο αγάπησε και την οποία υπηρέτησε με πρωτόγνωρο πάθος!!!
Εκεί που έμελλε να ήταν κι ο τελευταίος σταθμός της ζωής του.
Εκεί σφράγισε με το αίμα και τη θυσία του, ως ο ΗΓΕΤΗΣ, τον ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ Εδεκίτικο αριθμό στο ΜΗΤΡΩΟ των ΗΡΩΩΝ της Αντίστασης, με το όνομα ΔΩΡΟΣ ΛΟΙΖΟΥ, αφού τον ΠΡΩΤΟ αριθμό, στο ίδιο ΜΗΤΡΩΟ, έδωσε και πάλιν με αίμα ένας άλλος ΕΔΕΚίτης συναγωνιστής, ο Κόκος Φωτίου, από τη Λάρνακα, στις 5/4/1973!!
Κυρίες και κύριοι,
Ο Δώρος Λοΐζου, που γεννήθηκε στις 23/2/1944, γιος του Βύρωνα Λοίζου και της Λαύρας, αδελφός της Αθηνούλας Λοίζου - Λυμπουρή, επέστρεψε στην Κύπρο το 1972, από τη Βοστόνη.
Εκεί πήγε για να τελειώσει τις σπουδές που διέκοψε, το 1968 από τη Ρόδο όπου φοιτούσε, αφού απ’ εκεί εκδιώχθηκε από την Ελληνόφωνη στρατιωτική Χούντα, εξ αιτίας της αντιδικτατορικής του δράσης.
Ένας φλογερός αγωνιστής ήταν, ο οποίος αναζητούσε στέγη μέσα στην οποία θα μπορούσε να δημιουργήσει, να εκφράσει αυτό που πίστευε, να συνεχίσει την Αντιχουντική του δράση και ιδεολογικά να προσφέρει, υπηρετώντας τον κάθε αδύναμο άνθρωπο, όπως άλλωστε συχνά έλεγε ή ως ποιητής μετέδιδε.
Και βρήκε την ΕΔΕΚ, οπότε σ’ αυτήν δόθηκε ψυχή τε και σώματι!
Από τις πρώτες μέρες, ο Δώρος ως Εδεκίτης πλέον, ΕΔΩΣΕ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ. Ήταν το όραμά του, έλεγε!!
Στο ΠΡΩΤΟ επίσημο Συνέδριο της Νεολαίας της ΕΔΕΚ, προς το τέλος του 1972, ο Δώρος εκλέγεται ο επίσημα ΠΡΩΤΟΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ της Νεολαίας, με Γεν. Γραμματέα τον αείμνηστο Μάριο Τεμπριώτη, τη μνήμη του οποίου, επίσης, ευλαβώς τιμούμε σήμερα.
Ένας από τους πρώτους στόχους που έθεσε, ο ΔΩΡΟΣ αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του, ήταν η έκδοση εφημερίδας για τη νεολαία.
Και το πέτυχε με την έκδοση της εφημερίδας «Σοσιαλιστική Έκφραση» η οποία είχε τη δική του σφραγίδα, ως ο πρώτος Διευθυντής της.
Κι αυτό, πέρα από το γεγονός ότι είχε και τη συχνή παρουσία του στα της έκδοσης της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ, δίπλα στους ΗΡΩΙΚΟΥΣ Εδεκίτες δημοσιογράφους των εξαιρετικά δύσκολων εκείνων εποχών, για τέτοιου «βάρους» κομματικής εφημερίδας, των Τάκη Κουναφή, Ρένου Πρέντζα, Άντρου Κυριακίδη και του μικρού τους μαθητή θαύμα, του 17χρονου αείμνηστου Άγη Χριστοφίδη.
Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, κατάφερε να δημιουργήσει μια νεολαία συγκροτημένη με ομάδες σε πάρα πολλές περιοχές, κάτι που επιβεβαιώνεται κι από το γεγονός ότι, ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΞΕΠΗΔΗΣΕ ΜΑΖΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΧΡΟΝΟ
«Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΔΩΡΟΥ ΛΟΙΖΟΥ»
με ΝΕΟΥΣ ΑΠ’ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, που κυριολεκτικά τον λάτρευαν!
Πρέπει να είναι συνεχιζόμενη, ασταμάτητη και με ΔΙΑΦΟΡΕΣ μορφές, χωρίς εφησυχασμούς κι αδιαφορία, αλλά και χωρίς υποβάθμιση των κινδύνων.
Γιατί, τα πραξικοπήματα εκδηλώνονται κι επιτυγχάνουν, όταν διαπιστώνονται χαλαρώσεις κι επικρατεί ο εφησυχασμός».
Στην τραγική επαλήθευση των φόβων αυτών, ΕΔΩΣΕ κι ο ΙΔΙΟΣ πρωταγωνιστικά τη δική του παρουσία, αντιστεκόμενος από την πρώτη στιγμή, μέχρι το τέλος, τηρώντας ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΟΤΙ:
«Εμείς θα τους αντισταθούμε, όποιοι και να ’ναι, όσο δυνατοί και να ’ναι».
Συναγωνιστή Δώρο,
Οι φόβοι σου έχουν επαληθευτεί κι η Κύπρος Τουρκοπατήθηκε. Τα ’παμε κι άλλες φορές αυτά.
Ποια λοιπόν είναι η σημερινή κατάσταση, θαρρώ, είναι που θέλεις να μάθεις!
Άκου λοιπόν:
Γνωρίζεις ότι ο αγώνας μας συνεχίζεται και θα συνεχίζεται, μέχρι τη δικαίωση, παρά το γεγονός ότι, σ’ αυτόν, ναι, έχουμε και κάποιες «απώλειες».
Δηλαδή:
Συμβαίνουν κι αυτά... Δώρο, στη δύσμοιρη μας Χώρα....
«ΕΣΥ ΟΜΩΣ ΔΩΡΟ, ω...... εσύ! ΕΣΥ ΕΔΩΣΕΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΟΙ».....
Άσε λοιπόν τους μικρούς....και πάμε πάρα κάτω:
Η Κύπρος βρίσκεται και πάλιν σε κίνδυνο, συναγωνιστή μας. Είμαστε όμως όρθιοι επί των επάλξεων υποσχόμενοι ότι, σε περίπτωση προσπάθειας λύσης η οποία θα είναι προπομπός για τη διχοτόμηση ή την τουρκοποίηση της Πατρίδας μας, το περήφανο κίνημά ΣΟΥ, είναι ΕΤΟΙΜΟ
ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΕΙ ήδη:
Εμείς θα αντισταθούμε, όποιοι και να ’ναι απέναντί μας, όσο δυνατοί και να ’ναι», με μια προσθήκη, στο άτιτλό σου, Δώρε μας:
••• «Θα τους αντισταθούμε.....σε όποια ηλικία κι αν βρισκόμαστε, σήμερα»
Γραφείο Τύπου
Λευκωσία, 2 Σεπτεμβρίου 2018