Ο χρόνος δεν επουλώνει τις πληγές όσο τα επακόλουθα της προδοσίας σημαδεύουν τη ζωή και τις σκέψεις-μας.
Η οργή δεν τιθασεύεται όσο η κατοχική σημαία πληγώνει τον Πενταδάκτυλο και προκαλεί βάναυσα τα αισθήματα και την αξιοπρέπειά-μας
Οι εφιάλτες δεν τερματίζονται όσο οι πατρογονικές εστίες βρίσκονται υπό κατοχή και η χιλιόχρονη Ελληνική πολιτισμική ιστορία βιάζεται
Η απόφαση για αντίσταση δεν αναιρείται όσο το συρματόπλεγμα της κατοχής μοιράζει την πατρίδα-μας και πληγώνει την κρατική-μας κυριαρχία
Τα καθήκοντα συνεχίζουν να εκκρεμούν όσο η θυσία των αγωνιστών της δημοκρατίας και της ελευθερίας παραμένει αδικαίωτη
Στην αγωνιστική πανστρατιά δεν υπάρχει θέση για όσους
- λιποψύχησαν και γονάτισαν μεσοστρατίς,
- αντικρίζουν την κατοχική σημαία στον Πενταδάκτυλο και δεν τους πνίγει η οργή
- προσκυνούν στους τάφους των ηρώων-μας και γυρνούν στα σπίτια-τους με ήρεμη συνείδηση
- ξεγράφουν το πατρικό-τους για μερικά αργύρια
Ο κατακτητής στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων επιχειρεί να μετατραπεί σε περιφερειάρχη με διεθνή εμβέλεια, να ενσωματώσει την Κύπρο ως τμήμα του ζωτικού-του χώρου, εισπράττοντας ταυτόχρονα με δική-μας ανοχή εύσημα για δήθεν εποικοδομητική στάση.
Όλοι εμείς συρόμαστε στο εδώλιο του κατηγορούμενου γιατί αρνιόμαστε να προσυπογράψουμε την εθελούσια διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και να νομιμοποιήσουμε τα κατοχικά τετελεσμένα.
Γιατί δεν αποδεχόμαστε η Κύπρος να καταστεί δεύτερης κατηγορίας μέλος της Ε.Ε., να απεμπολήσουμε πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα, να νομιμοποιήσουμε τον εποικισμό και να προσυπογράψουμε τον αφελληνισμό πατρογονικών εστιών.
Όλοι εμείς πιστοί και ταπεινοί προσκυνητές, συναντιόμαστε φέτος, στην 49η επέτειο από το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και της τουρκικής εισβολής της 20ης Ιουλίου για να αποτίσουμε φόρο τιμής
- στα απλά παιδιά του λαού που χωρίς τυμπανοκρουσίες και θορύβους σήκωσαν στους νεανικούς-τους ώμους το βάρος της προάσπισης της δημοκρατίας, της συνταγματικής νομιμότητας και της αντιμετώπισης της τουρκικής εισβολής
- στους συνειδητούς αγωνιστές που προστάτεψαν και διατήρησαν την Κυπριακή Δημοκρατία κατά την τουρκική ανταρσία του 1963-64 και αντιστάθηκαν στις συνομωσίες των γνωστών ΝΑΤΟικών κύκλων και της Ελληνικής χούντας πριν, κατά και μετά το προδοτικό πραξικόπημα, και
- σε όλους όσοι παρά την προδοσία το 1974 αγωνίσθηκαν και θυσιάσθηκαν για να μη παραδοθεί η πατρίδα-μας στον τούρκο κατακτητή, γιατί αγάπησαν τη δημοκρατία, την ελευθερία και πέρασαν στο πάνθεο των αθανάτων
Η πόλη και η επαρχία της Πάφου κατέβαλε βαρύ τίμημα, δυσανάλογο της πληθυσμού-της, με δεκάδες νεκρούς αγνοούμενους, όμως είναι ταυτόχρονα περήφανη και για τη δυναμική αντίσταση που προέβαλε στην παράνομη δράση της ΕΟΚΑ Β΄ αλλά και κατά τη διάρκεια του προδοτικού πραξικοπήματος.
Η επέτειος του προδοτικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής εκτός από τα μνημόσυνα και τις επετειακές εκδηλώσεις, πρέπει να αποτελεί ημέρα προβληματισμού και αυτοκριτικής, ημέρα ανασύνταξης των δυνάμεων και επανασχεδιασμού της στρατηγικής-μας , ημέρα επιβεβαίωσης της ορθότητας ή όχι της ακολουθούμενης πορείας.
Σε στιγμές κρίσιμες για την πατρίδα, σε περιόδους ασύμμετρων απειλών για το Έθνος και την πατρίδα-μας, η ιστορική αυτογνωσία αποτελεί βασικό στοιχείο επιβίωσης. Η αναφορά στο παρελθόν δεν αποσκοπεί στην αναμόχλευση παθών, ή στην υπονόμευση της ενότητας, αλλά στον παραδειγματισμό για αποφυγή των ίδιων ή παρόμοιων λαθών. Η λήθη θα πρέπει επιτέλους να αντικατασταθεί από την αλήθεια που όπως είπε και ο ήρωας ποιητής Δώρος Λοΐζου είναι πιο καυτή και από τη μήτρα του ήλιου.
Οι αρνητικές για την Κύπρο εξελίξεις άρχισαν το Σεπτέμβριο του 1955 όταν με την τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου, η Μ. Βρετανία κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών των Σερβών του 1920 και της Λωζάνης του 1923, επανάφερε την Τουρκία ως ενδιαφερόμενο μέρος στο κυπριακό, δυστυχώς με την συγκατάθεση της τότε Ελληνικής κυβέρνησης
Μετά από αυτή την εξέλιξη η Τουρκική κυβέρνηση το 1956 στη βάση των εκθέσεων του συνταγματολόγου Νιχάτ Ερίμ, ανάθεσε στο γραφείο ειδικού πολέμου του τουρκικού στρατού να σχεδιάσει και να εφαρμόσει το σχέδιο «επανάκτησης της Κύπρου»
Κομβικό σημείο για την παραπέρα πορεία του κυπριακού υπήρξε η Αμερικανοβρετανική συνάντηση στις Βερμούδες τον Μάρτιο του 1957.Οι Βρετανοί μετά την αποτυχημένη Γαλλοβρετανική απόβαση στο Σουέζ, τον Νοέμβριο του 1956, αποχώρησαν από τη Μ. Ανατολή και παρέδωσαν στους Αμερικανούς τον έλεγχο της περιοχής, με αντάλλαγμα να διατηρήσουν τον έλεγχο της Κύπρου.
Από την πλευρά-τους οι ΗΠΑ απαίτησαν η λύση του κυπριακού
- να είναι η διπλή ένωση,
- να γίνει με μυστικές συνομιλίες υπό την εποπτεία του ΝΑΤΟ, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας
- να μην υπάρχει νικητής και ηττημένος και
- η λύση να μη προκαλέσει ελληνοτουρκικό πόλεμο.
Ακολούθησαν στη Ζυρίχη οι συνομιλίες Ελλάδας – Τουρκίας. Η συμφωνία που κατέληξαν και επικυρώθηκε το Φεβρουάριο του 1959 στο Λονδίνο, παραχώρησε στην Κύπρο μία κολοβωμένη ανεξαρτησία.
Σύμφωνα με τα πρακτικά της συνάντησης του Λονδίνου η Τουρκία ξεκαθάρισε πως ο λόγος για τον οποίο διεκδικεί εγγυητικά και επεμβατικά δικαιώματα είναι για να έχει το νόμιμο δικαίωμα για επέμβαση σε περίπτωση πραγματοποίησης πραξικοπήματος από την Ελλάδα στην Κύπρο.
Η τουρκοανταρσία του 1963-64 ήταν η αρχή υλοποίησης του σχεδίου-της, με τη συνδρομή του Αμερικανο-Βρετανικού παράγοντα. Αποσκοπούσε στον γεωγραφικό διαχωρισμό του λαού στη βάση εθνοτικής και θρησκευτικής προέλευσης
για μεν τους Αμερικανο – Βρετανούς να καταλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και να προωθηθεί η λύση της διπλής ένωσης ώστε να αποκλειστεί η Σοβιετική επιρροή
για δε την Τουρκία να χρησιμοποιήσει τους Τ/Κ ως στρατηγικό προγεφύρωμα για την υλοποίηση του επεκτατικού-της στόχου.
Μετά την αποτυχία-της προτάθηκε το σχέδιο Ατσενσον τον Αύγ. του 1964. Για την απόρριψή-του θεωρήθηκε υπεύθυνος ο Αρχ. Μακάριος. Με αιχμή του δόρατος τις Αμερικανο - ελεγχόμενες Ελληνικές κυβερνήσεις, αρχικά των αποστατών και στη συνέχεια της χούντας, επιχείρησαν τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον διαμελισμό-της ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία με τη μορφή είτε της διχοτόμησης είτε της διπλής ένωσης.
Η τουρκική κυβέρνηση όμως τόσο στη συνάντηση του Παρισιού τον Δεκ του 1966, όσο και στη συνάντηση του Έβρου τον Σεπτ. του 1967, ξεκαθάρισε ότι απορρίπτει τόσο τη διχοτόμηση όσο και την διπλή ένωση και ότι η λύση που προκρίνει είναι η ΔΔΟ, προφανώς για να μπορεί σε μελλοντικό στάδιο να καταλάβει ολόκληρη την Κύπρο, όπως ήταν ο αρχικός-της σχεδιασμός.
Οι προσπάθειες διάλυσης της Κ.Δ. απέτυχαν λόγω της σθεναρής στάσης του Αρχ. Μακαρίου. Η διορατικότητα σε συνδυασμό με τη διεθνή αποδοχή-του, συνέβαλαν στην αποτελεσματική προστασία της Κ.Δ.. Αυτό οδήγησε σε σχεδιασμούς πραξικοπηματικής ανατροπής-του, για να δοθεί στην Τουρκία η νόμιμη δικαιολογία για εισβολή και κατάληψη κυπριακών εδαφών, ώστε να επιβληθεί η λύση της διχοτόμησης.
Το πρώτο πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου σχεδιάσθηκε στην Αθήνα την άνοιξη του 1965. Ματαιώθηκε λόγω παρέμβασης του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου
Το δεύτερο με κωδική ονομασία «ΕΡΜΗΣ» τον Μάρτιο του 1970 κατά την απόπειρα δολοφονίας στο ελικόπτερο. Απέτυχε λόγω της επιβίωσης του Αρχιεπισκόπου
Το τρίτο τον Φεβρουάριο του 1972. Ματαιώθηκε λόγω υποκλοπής συνομιλίας του πρέσβη της χούντας στη Λευκωσία Παναγιωτάκου με το ΥΠΕΞ στην Αθήνα, της λαϊκής κινητοποίησης και του ογκώδους συλλαλητηρίουπου ακολούθησε στην πλατεία Αρχιεπισκοπής.
Τρία σχέδια πραξικοπηματικής ανατροπής του Μακαρίου σχεδίασε και ο Γρίβας ως αρχηγός της παράνομης εγκληματικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄
Το πρώτο με ονομασία «ΣΦΕΝΔΟΝΗ» τον Δεκέμβριο του 1971
Το δεύτερο με ονομασία «ΑΠΟΛΛΩΝ» τον Μάρτιο του 1972, και
Το Τρίτο με ονομασία «ΝΙΚΗ» τον Ιούλιο του 1973
Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου δεν ήταν αποτέλεσμα της γνωστής επιστολής Μακαρίου προς Γκιζίκη, όπως κάποιοι διατείνονται. Ήταν το αποκορύφωμα μιας 10ετούς συνομωσίας των ΝΑΤΟικών κύκλων. Αξιοποίησαν τις υποτελείς ελληνικές κυβερνήσεις και τους συνοδοιπόρους-τους στην Κύπρο για να διαλύσουν και να διχοτομήσουν την Κ.Δ.
Υπάρχει πληθώρα στοιχείων και αποδείξεων ότι πραξικόπημα και τουρκική εισβολή ήσαν οι δύο φάσεις του ίδιου σχεδίου.
Για την ΕΔΕΚ, τους ΕΔΕΚίτες και τον ιδρυτή και ιστορικό-της ηγέτη Β. Λυσσαρίδη σε αυτή τη διαδρομή δεν υπήρξαν διλήμματα. Από την πρώτη στιγμή αναμετρήθηκαν με τη συνομωσία και την παρανομία. Δεν επέλεξαν την εύκολη λύση είτε της συμπόρευσης, είτε της επιτήδειας ουδετερότητας για να εξασφαλίσουν εύνοια και λαφυραγωγία. Οργανωμένα και συντεταγμένα αντέδρασαν στις συνομωσίες με στόχο τη ματαίωσή-τους.
Το 1964 οι ηρωικοί Κοκκινοσκούφηδες απελευθέρωσαν τον Πενταδάκτυλο, ματαιώνοντας σε μεγάλο βαθμό τα διχοτομικά σχέδια της Τουρκίας
Στα χρόνια της χουντικής συνομωσίας στήριξαν αποφασιστικά και έμπρακτα τον Εθνάρχη Μακάριο, στο πρόσωπο του οποίου εκφραζόταν η δημοκρατία, η συνταγματική νομιμότητα και η κρατική κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για αυτή τη στάση κάποιοι αποκαλούσαν τους ΕΔΕΚίτες «ανθέλληνες» και κάποιοι άλλοι «εξτρεμιστές».
Τον Απρίλιο του 1971 η Βουλή φίμωσε τον Β. Λυσσαρίδη για να μην καταδικάσει τους τραμπουκισμούς των χουντικών σε βάρος των ΕΔΕΚιτών που διαδήλωναν στη Λευκωσία εναντίον της χούντας και διεκδικούσαν κατάργηση της δικτατορίας και επιστροφή στη δημοκρατική συνταγματικότητα.
Στα χρόνια της παρανομίας και της οργανωμένης προσπάθειας για ανατροπή της συνταγματικής νομιμότητας, η ΕΔΕΚ κατέβαλε βαρύ αλλά περήφανο φόρο αίματος. Ο κύκλος των δολοφονιών των στελεχών της ΕΔΕΚ άρχισε με τον Κόκο Φωτίου τον Απρίλιο του 1973 για να κλείσει με το Δώρο Λοίζου στις 30 Αυγούστου 1974 κατά την απόπειρα δολοφονίας του ηγέτη της αντίστασης Βάσου Λυσσαρίδη. Η συγκάλυψη των ενόχων και στις δύο δολοφονίες, η φυγάδευσή-τους στο εξωτερικό και η μη προσαγωγή-τους στη δικαιοσύνη αποτελεί ακόμα ένα μελανό στίγμα του κράτους-μας.
Η ΕΔΕΚ ήταν το μόνο κόμμα που δεν απότισε μετά θάνατο φόρο τιμής στον ιδρυτή της τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄, Γεώργιο Γρίβα.
Το πρωινό της 15ης Ιουλίου η ΕΔΕΚ ήταν το μοναδικό κόμμα που οργανωμένα αντιστάθηκε στο προδοτικό πραξικόπημα.
Όταν εκδηλώθηκε η τουρκική εισβολή οι ΕΔΕΚίτες ήταν και πάλι στην πρώτη γραμμή άμυνας για να αποτραπεί η κατάληψη της Λευκωσίας, όταν η χούντα στη συνάντηση της 19ης Ιουλίου στην Αθήνα με την Αμερικανική αντιπροσωπεία είχε συναινέσει στην κατάληψη κυπριακών εδαφών για να αποκτήσει έξοδο προς τη θάλασσα η τουρκοκυπριακή κοινότητα.
Και στις 15 Αυγούστου του 1974 στη γνωστή σύσκεψη του Γραφείου Δημοσίων Πληροφοριών ο Β. Λυσσαρίδης με τη γνωστή ομιλία-του απέτρεψε την παράδοση της πατρίδας-μας στα τουρκικά στρατεύματα και τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ήταν η απαίτηση της Τουρκίας με τη στήριξη των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας για αποδοχή του σχεδίου Γκιουνές.
Μετά την εισβολή του 1974 και την κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους, καταβάλλονται συνεχείς προσπάθειες για επίλυση του προβλήματος. Η Τουρκία ως πολιτικά και στρατιωτικά κυρίαρχη απορρίπτει κάθε λογική λύση.
Συστηματικά προωθεί με την ανοχή των κύκλων που προκάλεσαν την κρίση στην Κύπρο, το σχέδιο-της για την επιβολή αρχικά της λύσης της ΔΔΟ για να ελέγχει πολιτικά και στρατιωτικά όλη την Κύπρο, μέχρι να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για πλήρη ενσωμάτωσή-της στην Τουρκία, για να ελέγχει την αν. Μεσόγειο, μια περιοχή με ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία λόγω των ενεργειακών πηγών της Μ. Ανατολής και της Βορ. Αφρικής, και των θαλασσίων συγκοινωνιών λόγω της διώρυγας του Σουέζ.
Σήμερα με την ανεύρεση Φ.Α αλλά και την πιθανή διέλευση αγωγών μεταφοράς Φ.Α. από την Ευρασία προς την Ευρώπη η σημασία της αν. Μεσογείου αναβαθμίζεται ακόμα περισσότερο.
Η θαλάσσια επέκταση της Τουρκίας και ο έλεγχος της αν. Μεσογείου θα την καταστήσει μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη με παγκόσμια εμβέλεια.
Για την επιτυχία αυτού του στόχου βασική προϋπόθεση είναι η αποτροπή του ελληνικού θαλάσσιου αποκλεισμού, ο οποίος θα ήταν πλήρης σε περίπτωση κατά την οποία η Κύπρος ενωνόταν με την Ελλάδα ή σήμερα σε ενδεχόμενη οριοθέτηση της ΑΟΖ των δύο χωρών.
Γι΄ αυτό η Τουρκία όπως στο παρελθόν με τη βοήθεια των Βρετανών, απέτρεψε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, σήμερα επιδιώκει την κατάργηση της Κ.Δ. και τη δημιουργία ενός νέου πολιτειακού μορφώματος που να της επιτρέπει να υλοποιήσει το στόχο-της.Η λύση αυτή όπως πολλές φορές έχει προταθεί από την Τουρκία είναι η ΔΔΟ.
Παράλληλα με την προώθηση της λύσης της ΔΔΟ μέσα από τις πρόνοιες που θα περιλαμβάνει όπως η εκ περιτροπής προεδρία, το βέτο, η αριθμητική εξίσωση, η ξεχωριστή πλειοψηφία για την έγκριση των νομοθετημάτων, η δυνατότητα τα «συνιστώντα τμήματα» να υπογράφουν συμφωνίες οικονομικής και επενδυτικής φύσης με άλλα κράτη, η Τουρκία θα αποκτήσει τη δυνατότητα να ελέγχει απόλυτα το τ/κυπριακό τμήμα και δια μέσου αυτού τη λειτουργία ολόκληρου του κράτους.
Με το κράτος απόλυτα ελεγχόμενο και με την στρατιωτική ισχύ που διαθέτει θα μπορεί όποια στιγμή αποφασίσει να το οδηγήσει σε κρίση, σε διάλυση και την Κύπρο σε προσάρτηση.
Στη βάση των παραπάνω δεδομένων αλλά και με γνωματεύσεις Συνταγματολόγων διεθνούς κύρους, η ΔΔΟ στην ουσία αποτελεί τη χειρότερη μορφή νομιμοποιημένης διχοτόμησης της πατρίδας
Όλοι θέλουμε λύση, δεν αμφισβητούμε την ειλικρίνεια κανενός. Όμως με βάση τη συσσωρευμένη-μας εμπειρία πρέπει να αγωνιζόμαστε για λύση που δεν θα επιτρέπει την επανάληψη του παρελθόντος. Να διεκδικήσουμε λύση δημοκρατική, λειτουργική, χωρίς εθνοτικούς ή θρησκευτικούς διαχωρισμούς, χωρίς ακρωτηριασμό των πολιτικών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κανενός κυπρίου, στο πλαίσιο της συνέχειας της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κράτους μέλους του ΟΗΕ και της Ε.Ε.
Η διεκδίκηση λύσης στηριγμένης στις παραπάνω αρχές δεν είναι απορριπτισμός όπως κάποιοι επιχειρούν να της αποδώσουν. Είναι πατριωτική υπευθυνότητα. Αυτή την υπευθυνότητα πρέπει να την επιβεβαιώνουμε καθημερινά έστω και εάν θα χρειασθεί να πληρώσουμε τίμημα. Η ελευθερία αποκτιέται κατά τον ποιητή με της καρδιάς το πύρωμα και αίμα.
Η μέχρι σήμερα ακολουθούμενη τακτική οδήγησε σε δύο πολύ επικίνδυνα γεγονότα. Το 2004 στο σχέδιο Ανάν και το 2017 στην 5μερή Διάσκεψη του Κρανς Μοντανά.
Στην ουσία η τακτική αυτή αλλοίωσε την πραγματική υφή του κυπριακού από πρόβλημα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής σε θέμα διακοινοτικής διευθέτησης και σήμερα υπάρχει κίνδυνος μετατροπής-του σε θέμα ενεργειακής ρύθμισης. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η Τουρκία διεκδικεί δικαιώματα στην αξιοποίηση του Φ.Α. Αφού προκρίνει τη λύση των δύο κρατών γιατί διεκδικεί συμμετοχή για δήθεν διασφάλιση των δικαιωμάτων των Τ/Κ;
Στο Κρανς Μοντάνα το πλέον σημαντικό στοιχείο είναι το πλαίσιο από 6 σημεία το οποίο κατέθεσε ο Γ.Γ. του ΟΗΕ ως βάση για συζήτηση και σε περίπτωση συμφωνίας να υπογραφεί ως «ενδιάμεση στρατηγική συμφωνία».
Κάποιοι έχουν αναγάγει το πλαίσιο του Γ.Γ. σε ευαγγέλιο και αποκλειστική βάση για συνέχιση των συνομιλιών, τη στιγμή που μεταξύ-τους διαφωνούν για το ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο, αυτό που περιλαμβάνεται στην προφορική δήλωση του Γ.Γ. του ΟΗΕ στο δείπνο της 30ης Ιουνίου ή του άτυπου εγγράφου της 4ης Ιουλίου που ετοίμασε ο Αϊντα;
Επειδή το τελευταίο χρονικό διάστημα από κόμματα και πολιτικά πρόσωπα, επανέρχεται στο προσκήνιο η επανέναρξη των συνομιλιών στη βάση του πλαισίου του Γ.Γ. του ΟΗΕ.
Είναι όμως σημαντικό να γνωρίζουμε ποια είναι τα 6 σημεία, να αναλυθούν προσεκτικά, να εντοπισθούν τα θετικά και τα αρνητικά και να επιβεβαιωθεί εάν αυτά ανταποκρίνονται
- Στις αποφάσεις και τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ
- Την Παγκόσμια και Ευρωπαϊκή Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και
- Το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο
έτσι ώστε να αποτελέσουν ουσιαστική και σωστή βάση για διαπραγμάτευση και όχι παγίδα που θα οδηγήσει σε επικίνδυνη κατάληξη
Τα 6 σημεία του πλαισίου συζήτησης του Γ.Γ. είναι:
1. Κατάργηση της συνθήκης Εγγύησης του 1960 και των επεμβατικών δικαιωμάτων και αντικατάσταση με ένα νέο σύστημα ασφάλειας το οποίο να ικανοποιεί και τις δύο κοινότητες
2. Δραστική μείωση των ξένων στρατευμάτων την πρώτη μέρα της λύσης.
- Ο αριθμός που θα παραμείνει μετά τη λύση
- Ο χρόνος παραμονής-τους, και
- Εάν η παραμονή θα έχει καταληκτική ημερομηνία ή αναθεώρηση
θα αποφασισθεί από τους ηγέτες των εγγυητριών χωρών.
Πως καταργούνται οι εγγυήσεις όταν οι ηγέτες των τριών εγγυητριών χωρών θα έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν τελεσίδικα μετά από 10 ή 15 χρόνια από την υποτιθέμενη λύση, για την συνέχιση παραμονής τουρκικών στρατευμάτων ή εάν θα αποχωρήσουν οριστικά;
Στη βάση ποιας διαδικασίας θα ληφθεί η απόφαση της ομοφωνίας ή κατά πλειοψηφία;
Εάν τελικά αποφασιστεί η παραμονή αριθμού τουρκικών στρατευμάτων πως τερματίζονται οι εγγυήσεις;
3. Παραχώρηση στους τούρκους υπηκόους των 4 ελευθεριών της Ε.Ε. δηλ. ελεύθερη διακίνηση (κεφαλαίων, εμπορευμάτων, πολιτών και εργαζομένων), εγκατάσταση, εργασία, απόκτηση περιουσίας. Επιπρόσθετα να καθορισθεί η αναλογία των τούρκων υπηκόων που θα αποκτήσουν υπηκοότητα σε σχέση με τους Ελλαδίτες εάν θα είναι 4:1 όπως εισηγείται η ε/κυπριακή πλευρά ή 1:1 όπως προτείνει η τ/κυπριακή. Ο αριθμός αυτός θα είναι επιπρόσθετος των 120-130 χιλ. εποίκων που θα νομιμοποιηθούν γιατί έχουν ήδη αποκτήσει την υπηκοότητα του ψευδοκράτους
4. Περαιτέρω επέκταση της αριθμητικής εξίσωσης και της θετικής ψήφου των τ/κυπρίων για κάθε απόφαση στα θεσμικά όργανα του κράτους
5. Στις περιοχές που θα παραμείνουν υπό τ/κυπριακό έλεγχο τον πρώτο λόγο στις περιουσίες να τον έχουν οι χρήστες αλλά όχι σε ποσοστό 100%. Αντίστοιχα στις περιοχές που θα απελευθερωθούν και θα επανέλθουν υπό τον έλεγχο των ε/κυπρίων τον πρώτο λόγο να τον έχουν οι νόμιμοι ιδιοκτήτες, αλλά επίσης όχι σε ποσοστό 100%.
6. Στο εδαφικό να ληφθεί υπόψη η ευαισθησία των ε/κυπρίων για την επιστροφή της περιοχής Μόρφου
Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι το πλαίσιο του ΓΓ δεν ανταποκρίνεται στις τρείς βασικές παραμέτρους που αναφέρθηκαν παραπάνω. Η αποδοχή-του δεν πρόκειται να οδηγήσει σε δημοκρατική και βιώσιμη λύση. Η υπογραφή ενδιάμεσης στρατηγικής συμφωνίας ενδέχεται να είναι και η τελική και προσφέρει αναβάθμιση του κατοχικού καθεστώτος και πλήρης εξίσωση με την Κ.Δ.
Η συνέχιση των συνομιλιών από το σημείο που διακόπηκαν στο Κρανς Μοντάνα, όπως κάποιοι προτείνουν θα αποτελέσει ακόμα ένα σοβαρό λάθος τακτικής. Στην ουσία θα συναινέσουμε ο διάλογος να συνεχίσει στο πλαίσιο που επιθυμεί η Τουρκία.
Η μέχρι σήμερα εμπειρία από τα 47 χρόνια συνομιλιών, επιβάλλει αλλαγή τακτικής για αποτελεσματική αντιμετώπιση των τουρκικών επεκτατικών σχεδιασμών και ανάληψη πρωτοβουλιών που θα φέρουν την Τουρκία σε δύσκολη θέση πολιτική και οικονομική.
Με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή η διαμόρφωση ενιαίας πολιτικής Κύπρου – Ελλάδας είναι αναγκαία και απαραίτητη. Οι δύο χώρες επιβάλλεται να επικεντρώσουν την προσπάθειά-τους στην αναβάθμιση του γεωστρατηγικού-τους ρόλου στην περιοχή.
Η αναβάθμιση μπορεί να στηριχθεί σε τρείς βασικούς πυλώνες:
Τον Πολιτικό
Με επικέντρωση των προσπαθειών στην Ε.Ε. και τον ΟΗΕ
Τον ενεργειακό
Η προσεκτική και πολυεπίπεδη αξιοποίησή-του θα υποβοηθήσει στη μερική εξισορρόπηση των συμφερόντων των δυνάμεων που εμπλέκονται στην περιοχή. Κεντρικό στοιχείο πρέπει να είναι η αξιοποίηση του Φ.Α. το συντομότερο δυνατό χωρίς την άμεση ή έμμεση εμπλοκή της Τουρκίας, μέσα από τις τρείς ρεαλιστικές επιλογές που υπάρχουν. Κατασκευή του αγωγού της αν. Μεσογείου. Μεταφορά υγροποιημένου Φ.Α.. Μεταφορά με τη μορφή ηλεκτρικού ρεύματος.
Τον στρατιωτικό
Η υλοποίηση των δύο προηγούμενων πυλώνων θα ενισχυθεί σημαντικά από ανάλογη στρατιωτική υποστήριξη, την οποία η Κύπρος αδυνατεί να προσφέρει από μόνη-της. Σε συνεργασία όμως με την Ελλάδα τα δεδομένα αλλάζουν σημαντικά.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό να ενεργοποιηθεί το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και να ενισχυθεί η παρουσία του ελληνικού στρατού στην Κύπρο, τόσο αριθμητικά όσο και οπλικά.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο αγώνας αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού είναι κοινός. Η Κύπρος δεν είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού, αλλά το τελευταίο. Εάν χαθεί η μάχη της Κύπρου θα χαθεί και η μάχη της Θράκης και του Αιγαίου και η συρρίκνωση του Ελληνισμού θα είναι αναπόφευκτη.
Σήμερα οφείλουμε όσοι πραγματικά νοιαζόμαστε για μέλλον της πατρίδας-μας να στείλουμε ένα σαφές μήνυμα ότι:
- Δεν πρόκειται να αποδεχθούμε και να νομιμοποιήσουμε μια λύση ΝΑΤΟικής έμπνευσης και προώθησης, μιας λύσης για την υλοποίηση της οποίας υπήρξαν οι αλλεπάλληλες συνομωσίες της 10ετίας 1964-1974 που κατέληξαν στο προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή.
- Δεν πρόκειται να νομιμοποιήσουμε τα τετελεσμένα της εισβολής.
- Δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία ιδρύθηκε και διατηρήθηκε με θυσίες και αίμα ηρώων, να καταλυθεί με υπογραφή πολιτικών, και ότι
- Θα αγωνισθούμε για μια δημοκρατική λύση η οποία να διασφαλίζει σε όλους τους πολίτες-της ίσα δικαιώματα και ένα ασφαλές και ειρηνικό μέλλον
Υποχωρήσεις είμαστε έτοιμοι να κάνουμε, προς τους Τ/Κύπριους για να νοιώθουν ασφάλεια και για τη δημιουργία συνθηκών ειρηνικής συνύπαρξης και αγαστής συνεργασίας με στόχο την από κοινού διαμόρφωση του μέλλοντος, μέσα σε συνθήκες ασφάλειας των νέων γενιών. Όχι όμως προς την Τουρκία για να διευκολυνθεί να ολοκληρώσει τους σχεδιασμούς-της σε βάρος της πατρίδας-μας.
Φίλες και φίλοι,
καθήκον-μας είναι να δώσουμε το μήνυμα χωρίς αναστολές και δισταγμούς. Σε καμιά περίπτωση δεν θα αποδεχθούμε λύση η οποία θα είναι άδικη και ετεροβαρής, η οποία θα μετατρέπει τους Κύπριους σε Ευρωπαίους πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Στο όνομα των νεκρών αλλά και των αγωνιστών της δημοκρατίας και της ελευθερίας, τη μνήμη των οποίων τιμούμε σήμερα, στο όνομα των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων της κυπριακής ελευθερίας, στα αθώα θύματα και τους παθόντες της τουρκικής θηριωδίας, οφείλουμε να διατηρήσουμε και να ενισχύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η Κυπριακή Δημοκρατία ιδρύθηκε και διατηρήθηκε με θυσίες και αίμα ηρώων. Δεν θα επιτρέψουμε να καταλυθεί με υπογραφή πολιτικών. Οφείλουμε να αγωνισθούμε και να την παραδώσουμε στις μελλοντικές γενιές και πάλι ελεύθερη και δημοκρατική, όπως την οραματίσθηκαν και για την πραγματοποίησή-της αγωνίσθηκαν μέχρι την τελευταία τους πνοή οι ήρωες που τιμούμε σήμερα. Αυτή είναι και η καλύτερη υπόσχεση στη μνήμη τους.
Γραφείο Τύπου
Τρίτη, 18 Ιουλίου 2023
